Review: Beth Orton - The Other Side of Daybreak

Coldplay, Travis en Starsailor hebben gemeen dat ze schitterende nummers verbannen naar b-kantjes, een perverse gewoonte die ze van Prince hebben geërfd. Ook Beth Orton heeft de voorbije jaren heel wat moois niet of steels uitgebracht. 'The Ot...

Coldplay, Travis en Starsailor hebben gemeen dat ze schitterende nummers verbannen naar b-kantjes, een perverse gewoonte die ze van Prince hebben geërfd. Ook Beth Orton heeft de voorbije jaren heel wat moois niet of steels uitgebracht. 'The Other Side of Daybreak' bevat een paar van die nummers, en is voor de rest gevuld met recyclage de luxe: remixes voor lounging, dating & dancing van haar laatste plaat 'Daybreaker'.

Niet alles op 'The Other Side of Daybreak' is essentieel, maar wie 'm niét koopt, mist minstens vier parels. De naakte versie van het breekbare 'Ooh Child' klinkt hier extra frêle, alsof Beth net heeft gehuild. De live opgenomen akoestische versie van 'Concrete Sky' is hemels, intenser en essentiëler dan het origineel, en 'Bobby Gentry', met z'n oriëntaals aandoende orkestratie, is een mooie ode aan die zangeres.

Beth flirtte eerder al met de lelijke nerds van de Chemical Brothers (en niet met ons - de slet!), en ook 'The Other Side of Daybreak' bevat een handvol remixes door dance-godjes als Two Lone Swordsmen ('Anywhere'), Four Tet ('Carmella') en Roots Manuva ('Day Breaker'). De IPG Dub-mix van 'Thinking about Tomorrow' is veruit de meest sfeervolle herwerking, perfecte chill-out voor vier uur 's ochtends.

Maar de schat die hier uit de plooien der vergetelheid wordt gered, is 'Ali's Waltz', een akoestische versie van 'Ted's Waltz' dat op 'Daybreaker' stond. Het is een juweeltje dat als je het na Dylans 'Blood on the Tracks' speelt, niet uit de toon zou vallen. Prachtig!