Review: Birth
Tien jaar nadat haar echtgenoot tijdens het joggen is bezweken aan een hartaanval, ontmoet Anna (Nicole Kidman) een jongetje dat zonder blozen beweert dat hij de reïncarnatie is van haar overleden man. Uiteraard schiet Anna in de lach - hoe zou ...
Tien jaar nadat haar echtgenoot tijdens het joggen is bezweken aan een hartaanval, ontmoet Anna (Nicole Kidman) een jongetje dat zonder blozen beweert dat hij de reïncarnatie is van haar overleden man. Uiteraard schiet Anna in de lach - hoe zou je zelf zijn - maar wanneer het jongetje (de tienjarige Cameron Bright heeft de intrigerende uitstraling van de volwassen Liev Schreiber) een hoop intieme details weet op te rakelen, slaat de twijfel toe. Spreekt die kleine de waarheid, of speldt hij Anna iets op de mouw? Ziedaar de vraag die ook ú honderd minuten in de ban zal houden! Dat 'Birth' een bepaald sterke indruk maakt, is vooral de verdienste van regisseur Jonathan Glazer ('Sexy Beast') en scenarist Jean-Claude Carrière, die van deze prent geen M. Night Shyamalan-achtige X-File hebben gemaakt, maar een geloofwaardig drama over onverwerkt verlies. Bovendien doet Glazer iets wat je de laatste jaren niet al te vaak meer ziet in de Amerikaanse en Britse cinema: hij regisséért zijn film, pakt uit met een eigen visuele stijl (Stanley Kubrick diende duidelijk als voorbeeld). Op 't eind schiet de film jammerlijk uit de rails - alsof je een goed glas wijn achteroverslaat en in de laatste slok een brok droesem mee naar binnen krijgt - en echt blijven hángen doet 'Birth' ook niet, maar aan de hypnotiserende kracht van het eerste uur valt niet te ontsnappen. En Nicole ziet er geweldig uit met haar kortgesneden Mia Farrow-coupe!
