Review: Blur op Rock Werchter 2013 (Main Stage)
Hoe kan je ooit vier sterren geven aan een concert als je er eigenlijk vijf bedoelt? Deze Werchter draagt nu al een kroontje. Britpopte zich op de troon: Blur. Blur!
Waar zal ik beginnen? Misschien zoals Damon Albarn, Graham Coxon en maats het deden: bij 'Girls And Boys', het anthem waarmee de set - en eigenlijk ook het jaar 1994 - plechtstatig geopend werd. Hoe speels, hoe teder, hoe tenger - en waar zijn godverdomme de jaren dat in HUMO's Uitlaat van 'Fuck Oasis' werd gedaan? Ach, weggehuppelde tijden: 'There Is No Other Way' herinnerde aan de maanden waarin Blur nog gewoon een pril indiebandje was en te moeilijke vakken volgde aan de kunstschool.
'Hoe kan je ooit vier sterren geven aan een concert als je er eigenlijk vijf bedoelt?'
Next? 'Beetlebum' (de grijns van Damon toen u de beginakkoorden herkende!). 'Out Of Time', een huisvriend die zich na een nachtje stappen stomdronken op je zetel vlijt - en de hele nacht bid je dat hij er nog is voor het ontbijt. 'Trimm Trabb' - wat een heerlijk gruizige versie, en waarom is dit nooit een chiro-kampvuursong geworden?
Wat ik nog zo enig mooi vond? Het langoureuze en lieve smachten in 'Caramel.' En hoe vaak heb ik 'Coffee & TV' niet meegehumd op de fiets, toen ik door wrede slagregens en een stommige puberteit reed? En overigens: hoe love and peace kan een nummer anno 2013 zijn? Trouwens: was Damon zich aan het amuséren? Had Graham plezíér?
Danste net voor de bissen gracieus binnen, 'This Is A Low'. Als u me ooit berooid, slecht geschoren en naar wanhoop meurend achter een vioolkistje aantreft, weet dan dat het díé tune is die ik probeer te spelen?
Tussen De Mooiste Set Ooit en de Mooiste Bisronde Daarna zat een spanningsboog met een soundtrack: zelfs de feedback van de neergegooide gitaren klonk als britpop. Maakte het plaatje in die bisronde alleen maar briljanter: 'Under The Westway' (een stadsfresco voor wie al eens verloren gelopen is in Londen), 'For Tomorrow' (niemand die mooier lalalaat dan Damon, en hey, was dat niet gewoon soul?), 'The Universal' (de song die ik opzoek als ik weer eens een nacht verloren heb liggen lopen en tussen karaokebar en uitzuipkroeg verdwaald ben). En toen was er 'Song Two-hoo'! , en liet ik mijn head checken door iemand met kennis van zaken - voortaan, zo zei de dokter, moet ik BRITPOP in hoofdletters schrijven. Dankjewel, Damon, jij verlegen britpop-rattenkop. En hey, dit was gewoon het smakelijkste uit de jaren negentig - zie ik jullie allemaal morgen in Torhout?
Het moment
'Tender', daar moeten we eerlijk in zijn, is het mooiste nummer ooit. Ja, ooit!
Het publiek
... wist waarvoor het gekomen was: 'Coffee & TV'. En het mooiste Werchterconcert in eeuwen.
Quote
'You're a proper crowd.' Zo was dat maar net, Damon!
Tweet
undefined
undefined
