Review: Bobby Womack op Gent Jazz
Het heeft wat voeten in de aarde gehad, Bobby Womack tot in Gent krijgen. Zo moest hij de vorige editie nog verstek geven wegens een te gammele gezondheid – lees: longontstekingen, kanker, misschien erger.
En dat niet alleen. Zelfs de eerste kenmerken van alzheimer zouden hun lelijke kop beginnen op te steken, klonk het onlangs in bepaalde kringen, die het overigens vast niet allemáál even goed menen met die ouwe Bobby. Maar toen was het halfnegen in de Bijloke, en kwam er nog zo’n échte oude bluesneger het podium opgeschuifeld. Zijn alzheimer had hij voor het gemak maar thuis gelaten.
Dat de geruchten over zijn nakende dood enigszins overdreven waren, wou Womack blijkbaar bewijzen. En dat deed hij al meteen door in ‘Across 110th Street’ die kenmerkende hoge schreeuw meermaals uit zijn keelgat te wurmen, en vooral ook door te tonen dat zijn waakvlam nog steeds brandt, en bij gelegenheden zelfs nog lááien kan - bewijzen daarvan kreeg u in de vorm van ‘The Bravest Man in the Universe’, ‘That’s The Way I Feel About Cha’ en ‘Lookin’ for a Love’.
Womack wordt volgend jaar zeventig, een leeftijd waarop een mens wel al wat heeft zien voorbijkomen. Zo kwam het dat de man af en toe tijdens de nummers levenswijsheden begon uit te delen aan halve prijs. Echte kennis bewaar je dan ook niet voor een doodgewone bindtekst, je verwerkt ze gewoon in je nummers. We onthouden vooral: hou je lief tevreden, wil je niet dat één of andere schoft ermee aan de haal gaat. Die schoft, dat bleek trouwens gewoon Womack zélf te zijn, leerden we in ‘I Wish He Wouldn’t Trust Me So Much’. Womack preekte de passie, en wij maar op onze kippen letten.
Voorlezen uit de annalen van de soul, het betekent ook de overlijdensberichten niet overslaan. Oud-strijder Sam Cooke werd geëerd met zijn eigen ‘A Change Is Gonna Come’, en Womack haalde ook herinneringen op aan Marvin Gaye (‘I think about him every day’). De tijd haalt iederéén in. En zo kwam het dat Womack na vijf kwartier weer de backstage in schuifelde. Een bisronde kwam er niet meer – Bobby was moe, werd ons uitgelegd - maar wat maalde dat. Hij lééft nog.
Het moment
Wanneer Womack zich door één van zijn zangeressen moest laten influisteren dat hun tijd er eigenlijk al even op zat. Reactie van Bobby: ‘I’m not ready to leave yet.’
Het publiek
Kreeg waar het al een jaar op zat te wachten.
Quote
‘I don’t know about y’all, but I came to party. Party hárdy’ – De suggestieve heupbewegingen moet u er zelf maar bij denken.
Tweet
