Review: BOY op Pukkelpop 2016 (Club)
BOY is een band die niet makkelijk gevonden wil worden op het wereldwijde web. Het zelfstandig naamwoord ‘band’ toevoegen in de zoekbalk wil ook niet baten. Men is gedoemd dan te eindigen in een labyrint van uit de kluiten gewassen jonge knullen uit het midden van de jaren 90 met coup d’ soleil's. We zijn op zoek naar dreampop van Duits-Zwitserse makelij.
De twee verschuilen zich bij een verlaten beekje in de Alpen en openbaren zich pas wanneer zij daar zin in hebben.Introverte muurbloempjes, die communiceren door vurig en gepassioneerd in elkaars ogen te kijken. Onschuldig giechelen ze naar elkaar voor ze zich met de eerste noot door het emotionele pantser van de tegenstribbelende scepticus persen. Ongeïnteresseerd staat hij met gevouwen armen en een ik-moet-het-allemaal-nog-eens-zien uitdrukking, ongegeneerd te gapen. Het lef!
De ontmanteling van het harde emotionele pantser is voltooid voordat de scepticus er erg in heeft. Een Blitzkrieg. Als een goed voorbereide gewapende overval, wordt het hart binnengedrongen. De scepticus verstijft. Hij is gevangen in een droom, maar slaapt niet. Zijn ogen zijn open en zijn hart raast. Ongemakkelijk begint hij ritmisch mee te klappen met de beat van de twee drummers. Zijn pupillen verwijden. De simpele poëzie die van het twee paar lippen de oren van de scepticus inglijdt, leert hem dat hand in hand met een geliefde door hoogpolig gras rennen geen uitgekauwd filmcliché is, en dat bergwandelingen niet saai hoeven te zijn. De kabbelende akkoorden stellen hem gerust dat hij best mag dansen als hij wil.
Terwijl hij terug naar de Humo-stand strompelt, grinnikt de scepticus bij de gedachte dat als men over een paar jaar de term 'BOY' op Google zal intikken, het eerste zoekresultaat waarschijnlijk twee vrouwen zal tonen.
undefined
Moment
De tekst van ‘Hotel’ klinkt als het script van een korte film van Wes Anderson. Sluit de ogen en de film begint:'The TV's flickering red and blue. A voice suggests what she could do. Against the signs of getting old. She grabs the remote control'. De armharen van de scepticus staan nu zo ver overeind dat ze de armharen van zijn buurman kietelen. Dreampop op zijn best.
undefined
Quote
Valeska Steiner: 'I forgot my contactlenses, so I can't really see anything.' Door onze gesloten ogen hebben we ook niet veel gezien.
