Review: Buddy and Julie Miller - Love Snuck Up

Men zou de muzikale carrière van Buddy Miller bescheiden kunnen noemen - vijf soloplaten en een duo-cd met echtgenote Julie Miller is voor een bijna 52-jarige niet meteen een imponerende catalogus - maar dan zou men te lichtvoetig over zijn invloed heenstappen. Geen optreden van de geweldige Emmylou Harris bijvoorbeeld, of Miller mag het voorprogramma verzorgen én nadien als leadgitarist en tweede stem haar begeleidingsgroep Spyboy aanvoeren (herinner u die avond in de Koningin Elisabethzaal een paar jaar geleden!); wie in Nashville een plaat wil opnemen, loopt beter eerst even aan bij Miller voor advies, een helpende hand of een song; het is aandoenlijk om te zien hoe Buddy Miller op het jaarlijkse americana-hoogfeest in Utrecht telkenmale als een wijze broer/vader/grootvader/overgrootvader over zijn collega-artiesten waakt; en wie vriend aan huis is bij onder anderen Jim Lauderdale, The Dixie Chicks, Lucinda Williams en Steve Earle kan men bezwaarlijk een doetje noemen.

Dit najaar verscheen 'Love Snuck Up', de mooiste duetten van mijnheer & mevrouw Miller, geplukt uit hun respectieve solo-cd's en die ene gezamenlijke cd uit 2001, 'Buddy & Julie Miller'. Denk bij het ruwere werk aan Lucinda Williams, bij de meer country-getinte nummers aan Gram Parsons & Emmylou Harris. Dat kan tellen, ja.