Review: Buitenspel
Het blijft toch merkwaardig: Jan Verheyen zit in zijn geweldige 'Filmnight Special' op Kanaaltwee week na week zijn bewondering uit te drukken voor alles wat prettig gestoord van de norm afwijkt, maar zodra hij zélf in de regiestoel plaatsneemt,...
Het blijft toch merkwaardig: Jan Verheyen zit in zijn geweldige 'Filmnight Special' op Kanaaltwee week na week zijn bewondering uit te drukken voor alles wat prettig gestoord van de norm afwijkt, maar zodra hij zélf in de regiestoel plaatsneemt, ontpopt hij zich tot een angsthaas die scrupuleus de middle of the road blijft bewandelen. 'Buitenspel', het verhaal van een jongetje dat Rode Duivel wil worden en naast het veld richtlijnen krijgt van de geest van zijn pas gestorven vader (Filip Peeters), is alweer zo'n volstrekt risicoloze, met grof sentiment volgeplamuurde en bijgevolg oeverloos saaie film waarin nooit eens iets onverwachts gebeurt - het scenario is even voorspelbaar als een koffiezetapparaat - en waarin de glad geoliede muziek ons voortdurend zit te vertellen hoe we ons moet voelen. Joke Devynck is anders lang niet slecht als de door verdriet verteerde moeder: graag hadden wij deze dame eens in een kwaliteitsfilm gezien.
