Review: Chris - Warner Poland Whitley - Hotel Vast Horizon - Pigs Will Fly
Het zijn dure tijden voor Chris Whitley-fans. In minder dan drie maanden tijd levert de Texaan met Wahlheimat Dresden een solo-cd en een filmsoundtrack af, én vervult hij een bijrol op 'Tell Me There's a Sun' van de tussen blues, fusion en Tom Waits...
Het zijn dure tijden voor Chris Whitley-fans. In minder dan drie maanden tijd levert de Texaan met Wahlheimat Dresden een solo-cd en een filmsoundtrack af, én vervult hij een bijrol op 'Tell Me There's a Sun' van de tussen blues, fusion en Tom Waits twijfelende Lee Sankey Group.
Eerst de soloplaat dan maar. Op 'Hotel Vast Horizon' speelt Whitley akoestisch, op de achtergrond bijgestaan door een bassist en een jazzy brushende drummer. 'New Lost World' doet wat denken aan Nirvana unplugged, maar verder klinkt Whitley vooral als zichzelf: donker, gespannen; aards en zweverig tegelijk. Nu is Whitley het type muzikant dat zelfs in staat van ontbinding nog geen slechte plaat zal maken, maar dit keer vraagt hij veel van de luisteraar: het tempo ligt onwerelds laag, het geluid is zo kaal als de schedel van Pim Fortuyn en alleen in 'Insurrection at Newtown' krijgt het beest in hem de vrije teugels - en dan nog maar voor even.
Op de soundtrack 'Pigs Will Fly' verbindt Whitley zijn songs aan de soundscapes van Warner Poland (Nina Hagen Band) en Kai-Uwe Kohlschmidt. De combinatie van metalen dobro, 21ste-eeuwse electronica en suggestieve zang is even vervreemdend als betoverend: 'Breaking Your Fall' klinkt nog majestueuzer dan in de akoestische versie op 'Hotel Vast Horizon', en ook 'Crystalline', 'Dislocation Blues', 'Fine Day', 'Velocity Girl', 'Bridge Song', het U2-achtige 'Summer's Gone' en de als mystery track verborgen trucker song zijn niet mis. We moesten er een reeks instrumentale vulsels bijnemen, maar toch: we zijn onder de indruk.
