Review: Diversen - Timeless: Tribute to Hank Williams
Hommage? Of fromage?
Wij zijn dan doorgaans voorzichtig in ons oordeel, omdat aan de tribute-platen die ons de laatste jaren bereiken weleens een vreemd reukje wil zitten: wat mindere goden hijsen zich zo goed als ze kunnen in het zonlicht dat een ...
Hommage? Of fromage?
Wij zijn dan doorgaans voorzichtig in ons oordeel, omdat aan de tribute-platen die ons de laatste jaren bereiken weleens een vreemd reukje wil zitten: wat mindere goden hijsen zich zo goed als ze kunnen in het zonlicht dat een écht grote blijkt te verspreiden, en diverse producers verzinnen - vaak zonder enig overleg - een sound die min of meer op het oorspronkelijke geluid van de gelauwerde lijkt, maar eigenlijk vooral zin geeft om zich in de originals vast te bijten, wat wellicht nooit de bedoeling kan zijn geweest. Niet zo bij 'Timeless', de pas verschenen hulde-plaat aan de grote country&western held Hank Williams. Producers Luke Lewis, Mary Martin en Bonnie Garner hebben een dozijn belangrijke singer-songwriters, performers en andere min of meer levende legendes gevraagd hun favoriete Williams-song aan te pakken, en dat levert, in alle eenvoud, samen een kleine drie kwartier wondermooi gezang op. Bob Dylan zelve opent het bal met een vrolijk 'I Can't Get You Off My Mind', Sheryl Crow is de verrukkelijke cowgirl in het zand die 'Long Gone Lonesome Blues' mag coveren op een wijze die de ouwe Hank zeker zou hebben gelust, Keb'Mo' en Beck zetten op zeer waardige wijze hun tanden in 'I'm So Lonesome I Could Cry' en het oudere jongeren onder ons ook van Ray Charles bekende 'Your Cheatin' Heart'. Maar ook Keith Richards (een fantastische lezing van 'You Win Again', zie ook al Ray Charles!), Emmylou Harris, new boy in town Ryan Adams of Johnny Cash zijn in opperste vorm. Tom Petty en Williams' kleinzoon Hank III trekken wat al te gemakkelijk de kaart van de imitatie, maar als dat al een smet zou zijn op het eerbetoon, dan maakt Lucinda Williams die méér dan goed met een verbijsterend 'Cold, Cold Heart'. Als we ten slotte toch even mogen kniezen, vragen we ons af waarom notoire Hank Williams-fans als Leonard Cohen, Bruce Springsteen of Marianne Faithfull geen streepje hebben mogen bijdragen aan deze verzameling. Maar verder verdient deze wel erg duister verpakte schijf niets dan uitzinnige lof.
