Review: Emmylou Harris - Heartaches & Highways. The Very Best Of
De carrière van Emmylou Harris leek lange tijd alleen maar te bestaan bij de gratie van haar muzikale partners en haar liedjeskeuze (plus haar goddelijke stem natuurlijk): zelf songs schrijven gebeurde al te onregelmatig. De ommeslag kwam er in 2000...
De carrière van Emmylou Harris leek lange tijd alleen maar te bestaan bij de gratie van haar muzikale partners en haar liedjeskeuze (plus haar goddelijke stem natuurlijk): zelf songs schrijven gebeurde al te onregelmatig. De ommeslag kwam er in 2000 met 'Red Dirt Girl', toen plots het merendeel van de songs van haar hand bleek te zijn. Met 'Heartaches & Highways. The Very Best Of' blikt Harris terug op dertig jaar muziekleven en een twintigtal platen. Link voor wie bijvoorbeeld de 'Anthology'-box uit 2001 in huis heeft - er zijn vanzelfsprekend nogal wat overlappingen - maar toch, maar toch. Door de weloverwogen songkeuze (door Harris zelf), de schikking van de nummers en het lef om zo'n tweehonderd songs tot de twintig 'beste' terug te brengen, is 'Heartaches & Highways' naast een Best Of ook een nieuwe plaat geworden. Een overzicht dat de evolutie laat horen van countryzangeres naar gerijpte singer/songwriter maar tegelijk ook het verhaal vertelt van een vrouw, haar liefdes, haar leven, haar twijfels, de pijn, de drank, de vreugde, de hoopvolle verwachtingen. Gevat tussen opener 'Love Hurts', het hartenbrekende duet met Gram Parsons uit 1974, en slotnummer 'The Connection', gloednieuw én mooi. Een dubbele missie die een schitterende plaat oplevert. God is een vrouw.
