Review: Faces - Five Guys Walk Into A Bar...
Als het waar is dat een goeie titel het halve werk is, dan moet samensteller Ian McLagan nauwelijks iets te doen hebben gehad bij de compilatie van Five Guys Walk into a Bar..., de box die het beste van zijn groepje Faces op vier cds verzamelt....
Als het waar is dat een goeie titel het halve werk is, dan moet samensteller Ian McLagan nauwelijks iets te doen hebben gehad bij de compilatie van 'Five Guys Walk into a Bar...', de box die het beste van zijn groepje Faces op vier cd's verzamelt. Want gevatter - let ook op de drie puntjes aan het eind - kan een titel in het geval van de Faces niet zijn. Wat de groep in de korte tijdspanne van haar bestaan bijeenhield (van 1969, toen Steve Mariott de Small Faces ontbond en daarmee bassist Ronnie Lane, drummer Kenney Jones en toetsenist Ian McLagan in de armen dreef van gitarist Ron Wood en zanger Rod Stewart, tot 1973, toen Lane opstapte omdat de Faces naar zijn zin wat al te nadrukkelijk Rod Stewart & Begeleiders waren geworden - het bestaan van de groep werd daarna nog twee jaar gerekt met Tetsu Yamauchi als vervanger van Lane) was good ole alcohol & lol, en meer moest dat niet zijn. Al gingen natuurlijk ook drugs en vrouwen vlot rond; McLagan daarover laconiek: 'Ronnie always wanted to shag your bird, and Woody already had.' Een anekdote: tijdens één tournee sleepte de groep een bar-met-tapkraan-plus-sterke-dranken-en-barman mee, die 's avonds naast het podium werd opgetrokken (inclusief barkrukken!) en door de zanger of de medemuzikanten bij een instrumentale passus uitgebreid werd gefrequenteerd; het was telkens rennen om bijtijds terug bij de microfoon of het instrument te zijn. Zo'n flurken waren de Faces dus.
En zo klinkt ook hun muziek. Want waar generatiegenoten als pakweg The Rolling Stones (die later Ron Wood zouden inlijven) of The Who (waar Kenney Jones ooit onderdak vond) vernuftig omsprongen met hun liefde voor Amerikaanse rock-'n-roll en rhythm 'n' blues, hoorden de Faces wel de klok luiden maar vonden ze niet altijd de klepel: bij benadering was al goed genoeg. Maar de Faces is wél de enige groep waarvan de rommelige songs (en geloof maar dat er op 'Five Guys Walk into a Bar...' rommel staat!) net zo belangrijk en leuk zijn als hun betere werk (óók behoorlijk wat - vergis u niet). Bovendien wist de groep haar beperkingen perfect uit te spelen: een zanger die gelijktijdig een succesvolle solocarrière opbouwde, en muzikanten die het meer van plezier dan van technische hoogstandjes moesten hebben.
Op 'Five Guys Walk into a Bar...' is het beste én het brallerigste van de Faces door McLagan bijeengebracht. Of zoals hij het zelf samenvat: 'Have a look, have a laugh, have a listen. I give you the Faces at their very best, at their very worst, and at their rawest and rarest. You can't say fairer than that.' En dus staan op deze schitterend vormgegeven verzamelbox de hits ('Stay with Me', 'Borstal Boys', 'Cindy Incidentally', 'You Can Make Me Dance, Sing or Anything (Even Take the Dog for a Walk, Mend a Fuse, Fold Away the Ironing Board or Any Other Domestic Short Comings)', 'Debris') broederlijk naast live BBC-opnames, een handvol covers (een bloedstollend mooie versie van Lennons 'Jealous Guy', soul- en bluesklassiekers door Stewart naar zijn stem gezet, 'Angel' van Jimi Hendrix, 'Maybe I'm Amazed' van Paul McCartney, 'Gettin' Hungry' van The Beach Boys), previously unissued's, hotelkameropnames ('I Came Looking for You'), een zeldzame alternate mix en rehearsal tracks (zoals 'Shake, Shudder, Shiver' van Wood & Lane uit 1969, dat drie jaar later met een bijna identieke riff als 'Cocaine' van J.J. Cale zou opduiken...). Welgeteld 67 songs, goed voor 5 uur muziek, en een aanrader voor wie zijn rock graag rafelig maar spontaan heeft. En als u ons of Ian McLagan niet gelooft, dán toch zeker Jeff Tweedy (van Wilco), Gaz Coombes (van Supergrass), Slash (van Guns N' Roses), Rich Robinson (van The Black Crowes - Faces light) of Paul Westerberg (van The Replacements), die in het fraaie, 62 pagina's dikke cd-boek de lof zingen van hun grote voorbeelden!
De tracklisting:
CD1:
1. Flying (LP: 'First Step')
2. On The Beach (LP: 'Long Player')
3. Too Bad (LP: 'A Nod Is As Good As A Wink... To A Blind Horse')
4. If I'm On The Late Side (LP: 'Ooh La La')
5. Debris (LP: 'A Nod Is As Good As A Wink... To A Blind Horse')
6. Jealous Guy - Previously Unissued
7. As Long As You Tell Him (Single/B-side)
8. Evil - Rehearsal
