Review: Flip Kowlier - In de fik
Vorige week verzuchtte Flip Kowlier in dit blad: 'Ik zou zo graag rock-'n-roll zijn, maar ik heb er het lef niet voor.' We hopen dat hij dat lef nooit vindt en platen blijft maken als 'Ocharme ik' en zijn allernieuwste 'In de fik'. Wij horen hem name...
Vorige week verzuchtte Flip Kowlier in dit blad: 'Ik zou zo graag rock-'n-roll zijn, maar ik heb er het lef niet voor.' We hopen dat hij dat lef nooit vindt en platen blijft maken als 'Ocharme ik' en zijn allernieuwste 'In de fik'. Wij horen hem namelijk liever over de kleine dingen des levens dan over rock-'n-roll: drugs of buitenissige slemp- & sekspartijen. Denk bij Kowlier dus eerder aan vakgenoten als Jacques Brel, Ray Davies van The Kinks (Kowliers stemtimbre lijkt soms zelfs op dat van Davies) of Randy Newman. Ja, wij schuwen de grote namen niet als het over 'In de fik' gaat.
Het kan bij Kowlier over vanalles gaan. Over lage rentevoeten bijvoorbeeld, en een pa die graag werfleider wil spelen bij de verbouwing van het pasverworven huis van zoonlief: 'En de rentevoet stoa ljigge/oewel dat vroeger wok meeviel/eur moeder wit van de zenuwen/zit o ne pak of drie gesmuord/zin vodder wilt elpen verbouwen/al ho zin broere niet akkuort' ('Angelo & Angelique'). Of over de zus wier lief voor de eerste keer over de vloer komt: 'Gisteren i min zuster voe den jiste kji sinds uoit/eurne vrijer meegebrocht noa toezens tus/vader was wa lastig en oes moeder was nerveus/ze was te zessen ipgestoan voe de gruote kus' ('Nonkel Dirk'). Maar Kowlier geeft zich in zijn liedjes ook bloot ('Pak mie vaste meiske/ki da nuodig nu', zingt hij teerhartig in het ontroerende 'Bjistje in min uoft', en wie weleens zwaarmoedige gedachten heeft gekoesterd, gelooft hem op zijn woord), of hij zoekt troost in de weemoed tijdens de roes, getuige het fluisterliedje 'Geef mie een glas': 'Ok ik wakker benne, ok moe slaepen/ok overdag zitte te goapen/ot peizen nioet overgoat/vergeet ek dat soms anders was/geef mie een glas.' Denk aan de melancholie van 'The Piano Has Been Drinking' van Tom Waits of van 'One for My Baby (and One More for the Road)' van Frank Sinatra. Jaja, grote namen. Er mag ook gelachen worden: met de roddels in het titelnummer ('Flip Kowlier is an de drank/zo'an in 't Gentse toch goddank/nog ne kjir een twa te roddeln in') of met het slotnummer 'Smetvrjis': 'Vintje toch, wie it er ier neffest de pot gepist/joengne toch, dien it wel echt zin beste gedoan.' Rock-'n-roll! Eén keer werkt een tekst niet: 'Miss België' is te ver van Kowliers bed.
De muziek dan. Met muzikanten uit de eredivisie die hun 'baas' perfect aanvoelen (dat doet ook gastzangeres Geike Arnaert van Hooverphonic - ze is op 'In de fik' net zo belangrijk als Natalie Delcroix op de debuut-cd van Admiral Freebee) kan Kowlier alle kanten uit, en dát moest men hem gén twé kez zèhhen. En zodoende buitelen op 'In de fik' pop, rock, country, Americana, singer/songwriter en reggae (het anti-oorlogsliedje 'Bombin') over elkaar heen. De ene keer vrolijk - ook als de tekst dat niet is, zoals in 'Tristig feit' - de andere keer intiemer, zoals in 'Over mie (te geroaken)', met een intro die van The Beatles is geleend. Nooit geforceerd, altijd naturel. Uitmuntend plaatje, heet dat dan.
