Review: Game-review: 'Call of Duty: Black Ops 2 - Uprising DLC Review'

De Uprising-DLC voor Call of Duty: Black Ops II geeft me een ongekend dubbel gevoel. Aan de ene kant heb ik er enorm veel plezier mee. Het doet me denken aan de geniale laatste uitbreiding voor de eerste Black Ops, maar aan de andere kant is het een enorm veilige uitbreiding, waarin je voor vijftien euro vier nieuwe maps krijgt en een uitbreiding op de zombiemodus.

Traditioneel

Kijken we naar de maps, dan zit daar eigenlijk geen enkele map bij die echt iets nieuws doet. Je hebt niet, zoals in de vorige DLC, te maken met sneeuwliften die je afmaken als ze je raken of een stuwdam die om de zoveel tijd de sluizen opent zodat een bepaald gedeelte van het level niet beschikbaar is. Alle maps die je voorgeschoteld krijgt zijn traditioneel, zonder tierelantijntjes.

Maar tegelijkertijd zijn het maps die enorm leuk zijn om te spelen zijn. Absolute favoriet is op dit moment Studio, de remake van het klassieke Firing Range uit de eerste Black Ops. Qua indeling is de map gelijk gebleven, maar het is nu aangekleed alsof je op een filmset rondloopt. Studio is een map waarop je op elke denkbare plek een boeiende shootout kunt hebben. Er is werkelijk geen enkele spot waar ik in al mijn potjes geen actie heb gevonden en dat is het bewijs van een goede Call of Duty-map. Studio is niet te groot, niet te klein en kent veel verschillende mogelijkheden om van punt A naar B te komen. Daarom werkt een modus als Domination ook zo enorm goed met het level. Je hebt geen vast front waar geknald wordt, maar een zeer dynamisch slagveld, waarbij je constant op je hoede moet zijn.

Dat geldt duidelijk minder voor een map als Magma, maar die heeft dan wel het voordeel dat het qua setting origineel is (een Japans dorpje met lekker veel neon-meuk) en dat er een vulkaanuitbarsting is geweest waardoor een deel van het level uit lava bestaat. En daar moet je natuurlijk niet in vallen. Verder isMagma redelijk straight forward, met eigenlijk drie hoofdwegen die van A naar B lopen. Absoluut boeiend, maar nergens wereldschokkend.

Hetzelfde geldt eigenlijk voor Vertigo, een level dat zich afspeelt op de daken van een hoog gebouw. Hoewel de map veel kleine ruimtes en gangetjes kent, zijn hier ook drie duidelijke plekken aan te wijzen waar de meeste gevechten plaats vinden. Dat geeft duidelijkheid, maar verlaagt de spanning wel enigszins. Ook geeft het jezelf en de tegenstanders een kans om je strategisch op te stellen en te wachten totdat een onoplettende vijand jouw vizier inloopt.

Op de laatste map van het viertal, Encore, is dat gelukkig iets minder het geval. Encore kun je het beste beschrijven als de grote snipermap van de vier. Er zijn hier redelijk wat grote open ruimtes, waardoor de kans groot is dat je met een sluipschuttersgeweer succes bereikt. Tegelijkertijd heb je geen ruimte om op een plek lang stil te staan om te campen, omdat de grote open ruimte je ook constant kwetsbaar maakt.

Al met al is het een goed uitgebalanceerd pakket dat me heel wat avonden geboeid heeft. Maar als je kijkt naar wat de concurrentie (zoals een Battlefield 3) doet, dan voelt Uprising toch wel wat gemakzuchtig. Het zou leuker zijn geweest als de tweede DLC-uitbreiding wat meer zou doen dan alleen het brengen van ‘maar’ vier nieuwe arena’s.

Zombies

Het lijkt er dan ook op dat het meeste werk is gestopt in de nieuwe zombiemodus Mob of the Dead. Hierin zijn een aantal personages uit Hollywood-films bij elkaar gegooid in het legendarische Alcatraz om het daar op te nemen tegen hordes aan zombies. Naast de nieuwe setting, krijg je ook de mogelijkheid om per ronde een keer dood te gaan. Dan verander je in een geest en kun je weer naar je lichaam toe vliegen om door te gaan. Of je kiest er voor om als geest even snel wat zombies af te maken (of eigenlijk weg te ‘zappen’). Nadeel is dan alleen wel dat je daar geen punten voor krijgt en je dus geen nieuwe wapens kunt kopen of deuren kunt openen.

De nieuwe opzet geeft de speler wat extra keuzes en dat maakt het geheel net wat interessanter. Ook is het leveldesign van de gevangenis een stuk beter dan de locatie uit de vorige DLC en krijg je meer het gevoel langzaam maar zeker dichterbij het einddoel komt: het ontsnappen van het vervloekte eiland. Ik heb me dan nu ook een stuk beter vermaakt dan bij de vorige zombie-uitbreiding.

Toch blijft uiteindelijk het gevoel van gemakzuchtigheid aanwezig. Begrijp me niet verkeerd, Uprising biedt genoeg om je weer vele uren zoet te houden, maar tegelijkertijd zijn er zoveel dingen te bedenken die er voor zouden zorgen dat de nieuwe DLC de game een frisse nieuwe richting geeft.

Cijfer: 7+

Pluspunten:

Boeiende zombiemodusStudio brengt nostalgische gevoelens terug

Minpunten:

Gemakzuchtige DLC

Bron: InsideGamer.nl