Review: Game-review: 'Gears of War: Judgment Review'

Gears is met Gears of War: Judgment weer helemaal terug! Of misschien toch niet? Dat heeft alles te maken met jouw eigen voorkeur. Ben je op zoek naar dat vette singleplayer-avontuur of wil je vooral aan de slag met de multiplayer? In beide gevallen doet Judgment, ditmaal ontwikkeld door People Can Fly, het namelijk net even wat anders dan zijn voorgangers. Dat pakt in het ene geval bijzonder verfrissend uit en in het andere… niet zo best.

Terug in de tijd

De originele Gears-trilogie is ten einde, en dus grijpt de ontwikkelaar terug naar onvertelde verhalen. Marcus en Dom hebben in de vooral originele trilogie in de spotlights gestaan, en daarom draait Judgment vooral om Baird. Enkele weken na Emergence Day (zeventien jaar voor de originele trilogie dus) staat Baird’s Kilo Squad terecht voor oorlogsmisdaden. Middels flashbacks komen we er langzaam achter waarom het Kilo Squad terecht staat en dat biedt een interessant perspectief voor het verhaal.

Meet the crew
Naast Baird en Cole, hier overigens nog niet de doorgewinterde oorlogsmachines zoals we die kennen, bestaat Kilo Squad uit Paduk en Sonia. Paduk is een overgelopen soldaat van de UIR-factie, het leger dat enkele weken voor Emergence Day de burgeroorlog van de COG verloor. Paduk is een betrouwbare soldaat, maar laat zijn afgunst voor de COG regelmatig doorschemeren. Sonia is in training voor de Onyx-eenheid. Zij zorgt voor het vrouwelijk schoon in deze game.

Zo begint de game veelbelovend. De situaties waarin je terecht komt worden van commentaar voorzien door de leden van het Kilo Squad, waardoor het lijkt alsof je een reconstructie aan het spelen bent. Bovendien is Judgment een stuk minder voorspelbaar dan eerdere delen. Vijanden worden willekeurig gegenereerd bij elke speelsessie, dus vecht je het ene moment tegen tientallen kleine Wretches, bij een volgende playtrough kunnen het maar zo een stel uit de kluiten gewassen Boomers zijn.

Variatie ver te zoeken

Toch merk je al snel kleine minpunten op. Eén van de beste elementen van eerdere delen was het hoge tempo en de variatie in het verhaal. Het ene moment nam je plaats achter een turret op een tank, het volgende moment vond er een shoot-out plaats op een zandbank, vervolgens zat een Brumak je op de hielen en weer later vloog je door de lucht op een Reaver. In Judgment is de opbouw anders. Het is shoot-out, na shoot-out, na shoot-out. Bovendien vinden ze allemaal plaats in dezelfde stad, waardoor er minder afwisseling in de omgeving is dan dat je uit de vorige games gewend bent. Het is nu vooral de afwisseling tussen buiten en binnen waarmee je het moet doen. Pas in de laatste twee uur van de game, tijdens de Aftermath-campaign (zie kader), worden de standaard shoot-outs een beetje afgewisseld met hier en daar een set piece, zoals wanneer Baird en companen aan een zipline naar beneden abseilen en daarbij om zich heen schieten.

Aftermath
De Aftermath-campagne is een soort losse campagne dat zich afspeelt tijdens de laatste uren van Gears of War 3. Deze speel je echter door de ogen van Baird en Cole. Verhaaltechnisch vormt Aftermath de brug tussen het hoofdverhaal van Judgment en dat van Gears of War 3. In Aftermath is de gameplay ineens gevarieerder en gedragen Baird en andere personages zich ineens veel menselijker. De kwaliteit stijgt met grote stappen en het is ons dan ook een raadsel dat deze kwaliteit niet in de gehele game is doorgezet.

Ook wordt het langzaamaan duidelijk dat het verhaal niet echt een spannende kant op gaat. Zonder iets te spoilen is dit het verhaal in een nutshell: er is een hele grote gemene Locust-generaal en het Kilo Squad gaat tot het uiterste om hem tegen te houden terwijl een gemene COG-officier hen dit verbiedt. Dat is het enige waar je gedurende vijf á zes uur mee bezig bent. Bovendien lijkt de antagonist Generaal Karn erg tof, maar hij wordt totaal niet uitgewerkt in het verhaal en daardoor heeft het eindgevecht met hem ook totaal geen impact.

Draaien met de waarheid

Het singleplayer-avontuur is niet heel boeiend, maar er zijn gelukkig wel de nodige vernieuwingen te vinden. Zo zijn er een aantal nieuwe wapens waaronder een nieuwe sniper rifle en een hele stoere kruisboog die een soort van proximity mines afvuurt in de vorm van pijlen. Ook een aantal nieuwe vijanden doen de kop op, zoals de Rager: een simpele Locust-soldaat die compleet door het lint gaat als je hem schade doet. Overigens schitteren een aantal bekende Locust-monsters, zoals de Brumak en de Corpser, door afwezigheid.

Maar de belangrijkste vernieuwing is het Declassified-systeem. In elk level vind je het Gears-logo op de muur. Op deze punten kan het Kilo Squad een draai aan hun verhaal geven, waardoor de uitdaging hoger wordt. Zo loop je op een gegeven moment door een gebouw dat op instorten staat. Activeer je de betreffende Declassify-missie, dan zorgt neervallend gruis dat je gezichtsveld enorm verminderd wordt. In andere situaties mag je bijvoorbeeld alleen maar bepaalde wapens gebruiken, of heb je een tijdslimiet waar je je aan dient te houden. Door deze uitdagingen te voltooien speel je extra sterren vrij, waarmee je weer allerlei unlockables vrijspeelt.

Multiplayer

De zure nasmaak van de singleplayer verdwijnt als sneeuw voor de zon wanneer je de multiplayer-modi gaat spelen. Hier is de echte vernieuwing te vinden want de game heeft een compleet andere vibe. De controls en het tempo van de Gears-serie vergden nu eenmaal wat gewenning, zeker online. Voor doorgewinterde Gears-spelers geen probleem, maar voor nieuwkomers die Halo of Call of Duty gewend zijn kon het nogal afschrikkend werken. Judgment is echt een stuk toegankelijker. Had je in eerdere delen nog het gevoel dat je jouw personage als een soort vrachtwagen door nauwe steegjes moest manoeuvreren, in Judgment raas je als een bestelbusje met stuurbekrachtiging door de levels heen. Het tempo ligt dus een stuk hoger en dat is even wennen, maar het speelt uiteindelijk toch wel erg lekker.

Er is overigens flink geknipt in het aantal modi. Team Deathmatch is nog steeds van de partij, maar kenmerkt zich door de veel snellere actie. Teammates reviven kan niet meer, dus komt het veel meer aan op je persoonlijke skills dan op gedogen teamwork en rustig afwachten. King of the Hill heet nu Domination en speelt net zoals zijn naamgenoot in de Call of Duty-serie. Maar de belangrijkste nieuwe modi zijn natuurlijk OverRun en Survivor.

Spelen met classes

Nieuwe controls
De controls zijn in Judgment iets aangepast. Zo draag je nog maar twee wapens bij je in plaats van drie, en je wisselt hiertussen met de Y-knop in plaats van de d-pad. Het werkt lekker snel en na verloop van tijd wilde ik niet meer terug naar het oude systeem. Daarnaast kun je granaten nu heel gemakkelijk gooien met de LB-knop. Je hoeft daarvoor ook niet meer uit dekking te komen om te mikken, waardoor je gericht je granaten kunt gooien terwijl je veilig in cover blijft zitten.

Deze modi lijken op de Horde- en Beast-modi uit eerdere delen, en wat er vooral aan opvalt is dat ze een klassen-systeem bevatten. COG-spelers hebben de keuze uit de Soldier, de Scout, de Medic en de Engineer, en deze bevatten allen hun eigen wapens en speciale vaardigheden. Zo kan de Scout in torens klimmen voor beter overzicht en heeft de Medic als enige de mogelijkheid om teamleden te reviven. Was de oude Horde-mode nog vooral een kwestie van zoveel mogelijk bij elkaar blijven en zoveel mogelijk lood in de vijand pompen, hier is teamwerk écht belangrijk. Je bent namelijk daadwerkelijk afhankelijk van elkaar. Zo is de Soldier de enige die ammunitie kan aanvullen. Zonder hem ben je binnen de kortste keren door je kogels heen. Een goede onderverdeling van rollen is dus essentieel en dat maakt deze modi strategischer, en eigenlijk ook leuker, dan alles dat we tot nu toe in de franchise hebben gezien.

De kanttekening is wel dat Judgment echt belachelijk weinig maps heeft. Voor de competitieve modi zoals TDM en Domination zijn er maar vier maps beschikbaar, en hetzelfde geldt voor OverRun en Survivor. Ok, de maps zijn een stuk groter van opzet maar toch is het een slechte zaak dat men dit overduidelijk heeft gedaan met het oog op DLC.

Mijn niet al te hoge verwachtingen van het solo-avontuur zijn uitgekomen: slecht kun je de singleplayer allerminst noemen, maar het is duidelijk een stap terug vergeleken met het vorige deel. De variatie is ver te zoeken en ook het verhaal komt niet lekker uit de verf. De Aftermath-campaign is daarbij een kleine pleister op de wonde. Het is echter de multiplayer waar je Judgment voor wilt kooptkopen. De actie is vernieuwend, heerlijk vlot, en de OverRun- en Survivor-modi bieden een strategische ervaring die Horde-fans én nieuwkomers zal bekoren. Gears of War: Judgment is daarmee niet het totaalpakket waar we op hoopten, maar wel een zeer toegankelijke en brute multiplayergame.

Cijfer: 7½

Pluspunten:

Multiplayer speelt geweldigClasses in OverRun en Survivor werken goedsuperNieuwe controls zorgen voor hoger tempoAftermath

Minpunten:

Ongeïnspireerde singleplayer-ervaringWeinig maps voor de multiplayerWeinig keuze in modi

Bron: InsideGamer.nl