Review: Game-review: 'Mario & Luigi: Dream Team Bros. Review'

We kennen Mario en Luigi natuurlijk allemaal van de talloze platformavonturen die de besnorde broers de afgelopen 30 jaar hebben beleefd. Maar in die periode zijn er ook vele verschillende spin-offs tot stand gekomen, waaronder maar liefst drie verschillende RPG series. Dit jaar is het voor de fan van deze vrolijke rollenspellen dubbel feest, want naast Paper Mario: Sticker Star, heeft Nintendo nu ook een nieuwe Mario & Luigi op de Nintendo 3DS uitgebracht.

Dream Team Bros.

Het vierde deel in de Mario & Luigi reeks, dat de ondertitel Dream Team Bros. draagt, heeft net zoals eerdere delen een kleine twist. Dit keer draait de game om het onverwachte thema “slapen” en neem je een kijkje in de dromen van Luigi. Het verhaal begint wanneer Prinses Peach met haar hele gevolg, inclusief Mario en Luigi, naar Sluimereiland reist. Al snel blijkt dat de oorspronkelijke bewoners, de Sluimers, lang geleden door een betovering zijn veranderd in... stenen kussens. Wanneer Luigi - het is immers zijn jaar - zijn hoofd op één van deze bijzondere voorwerpen legt valt hij per direct in slaap en vormt er boven zijn hoofd een portaal naar Dromenland. Uiteraard gaat er iets grandioos mis en verdwijnt Prinses Peach in één van de portalen. Mario duikt weer eens achter haar aan en belandt zodoende in een groots avontuur dat zich zowel in de echte wereld als in Luigi’s dromen afspeelt. Alles behalve slaapverwekkend!

Dream Team Bros. kent dus twee werelden; de echte wereld, waarin je in third person door een 3D omgeving loopt, en de droomwereld, die bestaat uit een 2D platformer. Het spel voert je daarom niet alleen langs tal van verschillende aardse locaties, maar ook door Luigi’s bizarre dromen, alwaar je meer leert over het onderbewuste van Mario’s broertje. Het speciale aan Luigi’s dromen is dat ze zijn te beïnvloeden door Luigi zelf, die op het onderste scherm ligt te slapen, aan te raken. “Droom Luigi”, die met Mario meeloopt, kan in de droomwereld bijvoorbeeld in een boom op de achtergrond springen. De takken van deze boom staan vervolgens in verbinding met Luigi’s snor op het onderste scherm; door de snor uit te rekken kan je Mario vervolgens met een tak “vastpakken” en naar hogere platforms schieten. Wanneer Luigi in een wervelstorm op de achtergrond verandert dan kun je het laten waaien door Luigi in het echt te laten niezen door aan zijn neus te kriebelen.

Turn-based

Net zoals in de meeste RPGs zijn de gevechten in Dream Team Bros. turn-based. De vijanden lopen vrij door de echte en droomwereld en een gevecht begint wanneer je ze aanraakt. Mario en Luigi zijn los van elkaar te gebruiken in deze gevechten; beiden kunnen aanvallen door op vijanden te springen of door een klap te geven met een hamer. Later in de game wordt het ook mogelijk om extra krachtige aanvallen uit te voeren waarbij beide broers samenwerken. Je bedient Mario en Luigi respectievelijk met de A en de B knoppen. Door op het juiste moment op de knop te drukken maak je een aanval nog krachtiger. Ook kun je met dezelfde timing aanvallen van vijanden juist ontwijken. Al met al lijkt dit gevechtssysteem erg veel op Paper Mario: Sticker Star, maar dan zonder de beperking van die vervelende stickers.

Wat onder andere opvalt aan Mario & Luig is de Nederlandse vertaling van de game. Aanvankelijk waren we vrij sceptisch over dit gegeven; er zijn immers weinig goed vertaalde RPGs, vooral omdat bepaalde woordgrappen niet goed worden omgezet en omdat de sfeer vaak wordt aangetast. Toen we eenmaal wat dieper in het verhaal zaten, bleek dit bij de nieuwe Mario & Luigi reuze mee te vallen. De vertaler heeft zijn uiterste best gedaan om grappen in stand te houden en zo nodig aan te passen aan de Hollandse cultuur. Goed voorbeeld is het vrij lompe personage Brickle dat in de Nederlandse versie een Haags accent heeft. “Komt terrug! We motte dat knèn vange!” Ook over de rest van humor valt weinig te klagen. Het spel is - net als een goede SpongeBob aflevering - geschikt voor jong en oud. Zo is Luigi af en toe wat onhandig aan het stuntelen, maar zijn er ook wat “volwassener” grappen, zoals een robot die tijdens een eindbaasgevecht zijn kruis stoot tegen een steen.

Ook opmerkelijk zijn de graphics van de game. De vrolijke sprites van weleer hebben plaatsgemaakt voor een 3D omgeving. En hoewel de personages zelf nog wel bestaan uit sprites is de sfeer van het spel nét iets anders (lees: minder feestelijk) dan in voorgaande titels. Dit heeft waarschijnlijk te maken met het 3D scherm van de 3DS; wanneer je een oudere, platte Mario & Luigi game op een 3D scherm zou tonen, dan zouden de vlakke objecten waarschijnlijk té veel aandoen als een schoenendoos, oftewel een Paper Mario game. En dat wil deze titel juist niet zijn. Op zich is deze switch van stijl geen groot probleem, maar voor fans van de eerdere titels is het toch wel even wennen.

De laatste telg in de Mario & Luigi reeks is wederom een bijzonder leuke RPG geworden. Vanzelfsprekend zit het spel vol droge humor en de standaard gameplay wordt op een originele manier aangevuld met een 2D wereld die te beïnvloeden door aan Luigi’s gezicht te frummelen. Een goede aanvulling voor de games van het jaar van Luigi!

Cijfer: 8

Pluspunten:

Leuke RPG met gevarieerde omgevingen en personagesTwee totaal verschillende werelden met een leuke twistSpeelbaar in het Nederlands (zonder verkrachting van woordgrappen!)

Minpunten:

Grafisch een minder vrolijke stijl dan eerdere Mario & Luigi games

Bron: InsideGamer.nl