Review: Game-review: 'Phoenix Wright: Ace Attorney – Dual Destinies'

De fysieke verpakking verdwijnt langzamerhand. Het digitaal aanschaffen van games is tegenwoordig meer trend dan uitzondering. Waar menigeen zich afvraagt of games ooit helemaal uit de winkelschappen verdwijnen, maakt Capcom met Phoenix Wright: Ace Attorney – Dual Destinies de gewaagde overstap. De gameserie vol absurde rechtszaken werd ooit in de vorm van fysieke cartridges verscheept, maar wordt nu enkel digitaal aangeboden via het de eShop van de Nintendo 3DS, voor een zacht prijsje. Geen bezwaar, meneer Wright?

Wat dit voor de verkoopcijfers gaat betekenen laten we in de recensie in het midden. Veel interessanter is hoe Phoenix Wright de overstap maakt naar de ‘nieuwe’ handheld van Nintendo.

Prachtige kijkdoos

Met een iteratie voor de 3DS is het bijna een morele verplichting om een 3D-effect te implementeren in je game. Ondanks dat het vaak alleen een visuele toevoeging is - zo ook hier - verandert Dual Destinies in een prachtige kijkdoos. De letterlijke diepgang die je nu ziet in de rechtszaal, zeker bij binnenkomst aan het begin van een zaak, is werkelijk prachtig. Phoenix Wright heeft de transitie naar 3D dan ook goed doorstaan. In combinatie met de mooie animatiefilmpjes valt de game visueel allesbehalve tegen.

Een mooie aankleding is één, maar een game van de categorie Phoenix Wright valt of staat uiteraard bij de rechtszaken zelf. Zonder al te veel te verklappen, is de opzet in principe prima. Dual Destinies kent vijf zaken, onderverdeelt in vijf hoofdstukken, die aanvankelijk erg uiteenlopend zijn. In een prachtige laatste zaak, waarmee Capcom een sterk staaltje schrijfwerk laat zien, vallen een heleboel puzzelstukjes op zijn plaats, waardoor je tevreden kunt terugkijken op de achtbaanritten die je door elke zaak heen maakt.

En een achtbaanrit is een ideaal synoniem voor elk van de rechtszaken in Phoenix Wright. Ondanks dat de processen stuk voor stuk om serieuze gebeurtenissen draaien, heeft het geheel een behoorlijke dosis absurdisme toegediend gekregen. De game bevat compleet gestoorde getuigen, van een vrouw die á la Solid Snake vanuit een kartonnen doos mensen bespioneert tot een bommenexpert die enkel wil communiceren via zijn Pip-Boy-achtige armcomputer. Daarnaast zijn de conversaties tussen advocaat, aanklager en rechter doorspekt met flauwe, droge en soms zelfs scherpe humor. Zelfs wanneer de aanklager de hele zaak op zijn kop zet door nieuw bewijs aan te leveren, is de situatie soms onbedoeld grappig.

Mood Matrix

Om deze mafkezen het vuur aan de schenen te leggen wordt Phoenix Wright niet alleen bijgestaan door zijn collega Apollo Justice, maar ook door nieuwkomer Athena Cykes. Net als Wright en Justice, beschikt ook zij over een bovennatuurlijke gave om zo nu en dan wat extra informatie in te winnen. Door de zogenaamde ‘Mood Matrix’ via haar computerketting Widget in te schakelen, kan ze de emoties van de getuige danwel verdachte waarnemen. Wanneer er opvallende of tegenstrijdige emoties verschijnen, kan Athena doorvragen naar de reden. Zodoende komt er essentiële informatie op tafel die vaak de sleutel is om een zaak uit het slop te trekken. Jammer genoeg is de opzet van dit hulpmiddel niet altijd even sterk. De ene keer is de cruciale emotie totaal onlogisch of vergezocht, terwijl de andere keer de opvallende gevoelens wel erg voor de hand liggen.

Gelukkig vormt de Mood Matrix maar een klein onderdeel van het ontmantelen van een zaak. Je zult voornamelijk bewijsstukken aanvoeren, of contradicties in verklaringen aanwijzen, zoals je dat gewend bent van de Phoenix Wright-games. Bewijs is nog steeds je grootste troef. Ook op dit gebied zijn zowel positieve als negatieve veranderingen waar te nemen.

Laten we met het slechte nieuws beginnen: een aantal toffe methodes uit de vorige delen om gebruik te maken van de bewijsstukken, ontbreekt. Je kunt geen 3D-analyse meer toepassen, terwijl dat juist met de functionaliteiten van de 3DS erg goed uit de verf had kunnen komen. Daarnaast is het ook niet meer mogelijk om zelf vingerafdrukonderzoek te doen, terwijl dit erg handig zou zijn in het gros van de zaken.

Positief is dat je ondersteund wordt bij het zoeken van bewijsstukken op het plaats delict. Aan de hand van een notitieboekje weet je welke vervolgstappen je moet nemen, waardoor het altijd duidelijk is of je al het bewijsmateriaal gevonden hebt. Het voelt echter nooit alsof je zelf niet genoeg vrijheid krijgt. Je moet nog steeds zelf de gehele ruimte onderzoeken om elke aanwijzing te vinden die je mogelijk helpt het geding tot een goed einde te brengen.

Phoenix Wright: Ace Attorney - Dual Destinies is een sterke toevoeging aan de rechtsbankserie van Capcom. De Mood Matrix komt niet echt goed tot zijn recht, maar de prachtige weergave, de absurde, grappige personages en vrij indrukwekkende slotzaak maken van Dual Destinies een niet te missen game voor iedereen die van een beetje denkwerk houdt. Zeker in combinatie met dat gunstige prijskaartje van 25 euro.

Cijfer: 8

Pluspunten:

Puike slotzaakAbsurde personages en bijkomende humor3D is mooi gebruikt

Minpunten:

Mood Matrix niet erg geslaagd3D-analyse en vingerafdrukonderzoek ontbreekt

Bron: InsideGamer.nl