Review: Game-review: 'The Walking Dead S2E1: All That Remains'

Voor de recensie(s) van het tweede seizoen van de The Walking Dead-game van Telltale doen we het ietsje anders dan voorheen. In plaats van alle episodes in één keer te bespreken recenseren we nu iedere nieuwe losse aflevering. Daarnaast gaan we het ook uitgebreid hebben over wat er in de aflevering in kwestie allemaal is gebeurd.

Simpel gezegd: deze recensie bevat GIGANTISCHE SPOILERS voor de eerste aflevering van seizoen 2. Ben je nieuwsgierig naar bijvoorbeeld de gameplay van The Walking Dead dan verwijs ik je graag naar de recensie van het eerste seizoen. Het tweede seizoen speelt nagenoeg hetzelfde als het eerste en kampt jammer genoeg ook met dezelfde technische problemen.

SPOILERS BEGINNEN HIER!

Na alle ellende van de eerste vijf aflevering heeft het meisje Clementine, die je als Lee eerst nog moest beschermen, twee oude bekenden terug weten te vinden. Christa en Omid hebben de taak van Lee overgenomen, maar in typische Walking Dead-stijl is dit geluk natuurlijk van bijzonder korte duur. Een overval in de damestoiletten van een tankstation is het einde van Omid en daarmee ook indirect het einde van zijn kind die Christa nog bij zich draagt. In een scene die zich zestien maanden later afspeelt is er niets van haar buikje te zien en is de baby in geen velden of wegen te bekennen.

De scene met Omid, die zich vrijwel aan het begin van de episode afspeelt, voelt misschien ietwat geforceerd aan. Na een jaar lang niets meer van deze personages gezien te hebben wordt hij wel heel erg snel uit de weg geruimd. Het moest ongetwijfeld een sterk schokkend begin vormen, maar wat meer tijd om iedereen weer wat beter te leren kennen voordat ze het loodje leggen was welkom geweest.

Daarom werkt de aanvaring van Clementine met een zeker huisdier in het bos niet veel later in de episode misschien ook wel beter. Nadat je Christa kwijtgeraakt bent door een aanvaring met een stel bandieten is Clementine weer even helemaal alleen. Ze stuit al snel op een vrolijke viervoeter die aanvankelijk wat blaft en gromt, maar al snel kwispelend achter haar aan dartelt.

Ik zag het al van mijlenver aankomen: die hond zonder naam wordt Clementine’s beste vriend en op een cruciaal moment offert het beest zich op een heldhaftige manier op. Als dierenliefhebber krijg je al een brok in je keel als je het arme beest zo uitgemergeld en alleen door het bos ziet lopen.

Hoe anders pakt The Walking Dead het aan: na wat simpel point’n click-werk rondom een tent in het bos vindt Clementine eindelijk wat ingeblikt eten. Uit medelijden geef je het arme hondje natuurlijk ook wat en sluit je meteen ook een vriendschap die een paar aflevering meegaat, totdat daar ongetwijfeld een ruw einde aan komt. Het loopt allemaal net even anders. De hond valt Clementine aan.

In wat zonder twijfel één van de beste momenten uit deze eerste aflevering is moet je die viervoeter van je af zien te krijgen terwijl hij genadeloos in Clementine’s arm bijt. Het is een wake-up call voor wie dacht dat er nog veel goeds is te vinden in deze postapocalyptische wereld. Zelfs trouwe huisdieren veranderen, net zoals eigenlijk alle andere overlevenden in The Walking Dead, in monsters om zichzelf maar in leven te houden.

De rest van de aflevering kan het moment met de hond niet evenaren, maar er wordt wel een degelijke basis gelegd voor de rest van het seizoen. Clementine ontmoet na haar aanvaring met de hond een nieuwe groep die niet bepaald op haar staat te wachten. De hap van de hond wordt aangezien voor de beet van een Walker. Zwaargewond en opgesloten in een schuur dien je vervolgens te ontsnappen en spullen te zoeken om je arm te hechten.

De glimpen die je opvangt van deze groep overlevenden zijn niet bepaald positief. Hoewel niet iedereen evenveel moeite heeft met de aanwezigheid van Clementine, hangt er duidelijk spanning in de lucht. Van de keuzes die je maakt in de dialogen zie je nog niet echt de gevolgen , want in deze aflevering wordt vooral de fundering gelegd voor wat nog gaat komen.

Na een bijzonder nare en langdradige scene waarin je de open wond op Clementine’s arm dicht hecht wordt ze uiteindelijk toch een beetje in de groep opgenomen. De aflevering sluit af met een behoorlijk abrupte scene waarin duidelijk gehint wordt naar een groter gevaar in de vorm van een gewelddadige andere groep. Deze figuren hebben bij de oever van de nabijgelegen rivier een behoorlijke slachting achtergelaten. Wie hier goed oplet ziet zelfs iemand uit de 400 Days-DLC dood aan de waterkant liggen.

Een plotselinge aanval van Walkers zorgt ervoor dat Clementine hier moet kiezen wie ze redt. Kies je voor de oom van het stel dan sluit zijn neef alleen op de vlucht. Dat je keuzes wel degelijk uitmaken wordt hier even bevestigd: mocht je ervoor gekozen hebben om de jongste van het stel te helpen dan legt zijn oom in de aanval het loodje.

Op die ene sterke scene met de hond na is deze eerste aflevering van seizoen 2 niet de meest bijzondere, maar het is geen verkeerde basis voor de rest van de episodes. Dat je nu als Clementine speelt is daarnaast echt een grote verandering. Waar Lee in het begin van de eerste seizoen nog redelijk blanco was, heeft Clementine, omdat je haar al langer kent, meer persoonlijkheid. De optie om af en toe een wat lullige opmerking eruit te gooien voelt bij haar daarom minder gepast.

Je zou het misschien als wat beperkend kunnen ervaren, want tegen Clementine’s persoonlijkheid ingaan met de gemenere opties in dialogen voelt misschien een beetje verkeerd. Aan de andere kant is dit eerste seizoen hierdoor wel al behoorlijk anders dan het voorgaande.

All That Remains is niet de beste aflevering die de serie kent, maar geeft wel de hoop dat Telltale het trucje nog lang niet verleerd is. Dat zorgt ervoor dat we niet kunnen wachten op de volgende episode, maar tegelijkertijd met heel ons hart vrezen voor de verschrikkelijke dingen die Clementine nog allemaal staan te gebeuren.

Cijfer: 8

Pluspunten:

Prima beginZet je overlevingsinstinct weer op scherp

Minpunten:

Technisch nog steeds zwakNieuwe groep komt nog niet zo goed tot hun recht

Bron: InsideGamer.nl