Review: Gamereview: 'Walking Dead Season 2: A House Divided'

Voor de recensie(s) van het tweede seizoen van de The Walking Dead-game van Telltale doen we het ietsje anders dan voorheen. In plaats van alle episodes in één keer te bespreken, recenseren we nu iedere nieuwe losse aflevering apart. Daarnaast gaan we het ook uitgebreid hebben over wat er in de aflevering in kwestie allemaal is gebeurd.

Simpel gezegd: deze recensie bevat GIGANTISCHE SPOILERS voor de eerste aflevering van seizoen 2. Ben je nieuwsgierig naar bijvoorbeeld de gameplay van The Walking Dead dan verwijs ik je graag naar de recensie van het eerste seizoen. Het tweede seizoen speelt nagenoeg hetzelfde als het eerste en kampt jammer genoeg ook met dezelfde technische problemen.

SPOILERS BEGINNEN HIER!

Ook het tweede seizoen van The Walking Dead is het levende bewijs dat episodische games niet echt werken. Voordat ik aan de tweede aflevering van het tweede seizoen van The Walking Dead begon was ik eigenlijk al helemaal vergeten wat er in de voorgaande episode allemaal aan de hand was. Een supersnelle montage van je belangrijkste keuzes moet je geheugen een beetje opfrissen, maar ik denk dat iedereen een stuk gelukkiger zou zijn als je niet steeds twee maanden zou moeten wachten om te zien hoe het verhaal verder gaat.

Dat het eerste emotionele moment van A House Divided daarom iets van zijn kracht verliest is het logische gevolg. Aan het einde van All That Remains koos ik ervoor om Pete te hulp te schieten. Achteraf misschien niet de beste optie want hij is door een nogal plotselinge aanval van een stel walkers bij de rivier dodelijk gewond geraakt. Hij en Clementine schuilen voor een horde zombies in een oud busje dat is achtergelaten in het bos, maar ze weten allebei dat ze het daar niet lang kunnen uithouden.

Tegen de tijd dat Clementine dankzij Pete’s afleiding wist te ontsnappen zat ik er pas een beetje in. Het schokeffect van iemand uit de groep verliezen mocht in het begin dan wel niet zo sterk aanwezig zijn, de daarop volgende intense scene maakte gelukkig veel goed. Wanneer Clementine bij haar nieuwe groep arriveert trekt bijna iedereen er op uit om Nick en Pete te gaan zoeken. Clementine krijgt de ondankbare taak om op Sarah te passen. Dit meisje mag dan wel wat ouder zijn, ze is overduidelijk lang niet zo wijs als Clementine.

Aangezien je door Sarah’s vader op het hart gedrukt wordt om haar vooral niet kennis te laten maken met de harde realiteit van de buitenwereld, speel je even de babysitter. Als Clementine tolereerde ik Sarah’s domme opmerkingen en vragen maar zoveel mogelijk. Toen ze vroeg of Clementine van haar een foto kon maken met de net gevonden polaroidcamera deed ik dat zonder er over na te denken.

Die ‘beslissing’ pakte niet veel later slecht uit. Een vreemdeling klopt aan en is zo brutaal om zichzelf binnen te laten. De dreiging is voelbaar bij de ontmoeting met deze besnorde onbekende met wie mijn Clementine het gesprek zo koeltjes mogelijk probeerde te houden.

De man vraagt maar door over de inwoners van dit huis en ik probeerde Clementine op de meest nonchalant mogelijk manier geen antwoord te laten geven. Ik koos er bewust niet voor om naar het mes dat nog op het aanrecht ligt te grijpen en toen Sarah met haar domme hoofd een deur dicht sloeg gaf ik snel de wind de schuld. Dat de vreemdeling vervolgens alsnog bewijs weet te vinden van Sarah’s aanwezigheid door die stomme foto die Clementine een paar minuten eerder van haar had gemaakt is een goede twist. De man vertrekt, maar niet voordat hij duidelijk heeft gemaakt dat de groep waarmee Clementine mee optrekt misschien toch niet helemaal te vertrouwen is.

Nadere kennismaking

Het bliksembezoek van de mysterieuze vreemdeling is genoeg reden voor de rest van de groep zo snel mogelijk te vertrekken. Tijdens de reis die een dag of vijf duurt krijg je eindelijk de kans om iedereen een beetje beter te leren kennen. Een gesprekje met de zwangere Rebecca, een korte woordenwisseling met Alvin en een goed gecoördineerde aanval op twee walkers met Luke maken de nieuwe groep binnen korte tijd sympathiek.

Nick blijft echter een moeilijk geval. Nadat Clementine en Luke met veel moeite een spoorbrug over een rivier hebben weten te overbruggen komen ze oog in oog te staan met een vreemdeling die een geweer op ze gericht heeft. Ondanks zijn vuurwapen komt de jongeman aardig genoeg over totdat Nick aan komt zetten en de man neerschiet. Of je nu naar Nick schreeuwt of helemaal niets zegt, het schot wordt gelost en de onbekende man valt van de brug af zijn dood tegemoet.
Het is een rotmoment want vriendelijke mensen zijn een zeldzaamheid in The Walking Dead. Gelukkig is er niet veel later toch een klein lichtpuntje in de duistere, droevige wereld van The Walking Dead. Het weerzien met een oude bekende: Kenny. Wie op dit moment er niet voor koos om deze dikwijls irritante redneck een knuffel te geven heeft wat mij betreft geen ziel. Kenny tegenkomen is misschien wat vergezocht, maar de aanwezigheid van een bekend gezicht doet het verhaal meteen weer goed.

Kenny mag dan wel wat schuchter zijn over zijn verleden bij zijn nieuwe groep, een koppige betweter is ie nog steeds. Tijdens het avondeten in de loge ontstaat er al vrij vlug een kleine ruzie over de volgende stap in het plan. Er wordt ook een vrij schokkende ontdekking gedaan: de man die op de brug sneuvelde is de partner van Walter. Deze vriendelijke oud-leraar uit Kenny’s nieuwe groep is vanaf het begin al extreem hartelijk naar Clementine toe waardoor het extra moeilijk wordt om hem de waarheid te vertellen over wat er precies op de brug heeft plaatsgevonden.

Ben je helemaal eerlijk tegen Walter over wat Nick heeft gedaan dan redt hij hem tijdens de finale van deze episode en legt Walter zelf het loodje. Vertel je het hem niet dan weet Walter genoeg en schiet hij Nick dood voordat de walkers hem kunnen pakken.

Een chaotische finale

De rest van de finale is een chaos op de best mogelijke manier. De windmolen die de loge van stroom voorziet slaat op hol en het geluid dat daarbij geproduceerd wordt trekt een horde walkers aan. Alsof dat niet genoeg is heeft de vreemdeling, die eerder Clementine in het huis bezocht de rest van de groep ook gevonden en worden zijn intenties iets duidelijker. Carver is zijn naam en Clementine’s groep is voor hem op de vlucht omdat hij uit is op het kind van Rebecca.

Afhankelijk van je keuzes wordt Alvin tijdens deze gijzeling doodgeschoten en kun je binnen blijven bij de rest of samen met Kenny proberen vanaf buiten de gijzelnemers uit te schakelen. Waar je ook voor kiest, Clem’s kant verliest de strijd en wordt uiteindelijk door Carver meegenomen naar zijn kamp. Een plek waarvan we meer gaan zien in de volgende episode.

Net zoals de voorgaande aflevering smaakt A House Divided naar meer. Helemaal omdat het tweede seizoen na de reeks van schokmomenten uit All That Remains eindelijk ook op emotioneel vlak een beetje op gang begint te komen. Er zijn wat vriendschappen aan het ontstaan tussen Clementine en Luke (die tegen het einde van de tweede aflevering ineens verdwijnt) en enkele kleine details doen de rest van het verhaal ook goed.

Zo was ik persoonlijk wel gecharmeerd van het moment waarop ik het horloge van Nick aan hem kon teruggeven. In de eerste aflevering jatte ik geheel per ongeluk dit sieraad toen ik rondsloop in het huis en het was een prettige verrassing om te zien dat deze fout juist geen negatieve gevolgen had. Nick was dolblij om het horloge te zien aangezien hij hem zelf vergeten was mee te nemen.

In A House Divided zien we ook weer iemand voorbij komen uit 400 Days: de ex-junkie Bonny die nu blijkbaar bij de groep van Carver hoort. De grote vraag is nu natuurlijk of de hele groep van Carver bestaat uit de personages uit 400 Days. De eerste glimpen van de nieuwe aflevering doen in ieder geval vermoeden dat Bonny en Clementine het wel met elkaar kunnen vinden. Misschien komen we dus via haar meer te weten over het lot van de mensen uit de 400 Days-dlc.

De antwoorden op al die dringende vragen laten in alle waarschijnlijkheid nog wel even op zich wachten. Als Telltale er weer meer dan twee maanden over doet om een nieuwe aflevering te produceren zijn de brandende vragen van nu dan helaas niet zo heet meer. En daarin ligt misschien wel de grootste zwakte van dit tweede seizoen van The Walking Dead.

In A House Divided krijgt Clementine’s nieuwe groep eindelijk een beetje ontwikkeling. Het komt de episode ten goede. De nadruk ligt wat minder op de actie en puzzels en meer op de gesprekken en confrontaties die zonder twijfel het beste gedeelte zijn van The Walking Dead. Na deze tweede aflevering heb je genoeg keuzes gemaakt die hun impact zullen hebben op de rest van het seizoen. Laat het lange wachten maar weer beginnen...

Cijfer: 8

Pluspunten:

Meer keuzes die impact hebben op verhaalMeer aandacht voor nieuwe groep

Minpunten:

Lange tijd tussen episodes

Bron: InsideGamer.nl