Review: Graham Coxon - Happiness in Magazines

Ringtones van Graham Coxon waren tot een jaar geleden ondenkbaar, tegenwoordig kunt u ze downloaden op 's mans website: Coxon steekt het niet langer onder stoelen of banken dat hij gehoord wil worden.
De tot in de kleinste details uitgewerkte versi...

Ringtones van Graham Coxon waren tot een jaar geleden ondenkbaar, tegenwoordig kunt u ze downloaden op 's mans website: Coxon steekt het niet langer onder stoelen of banken dat hij gehoord wil worden.

De tot in de kleinste details uitgewerkte versies van die ringtones vindt u op 'Happiness in Magazines', Coxons vijfde soloplaat en zijn eerste sinds hij fulltime ex-gitarist van Blur is. Coxon lijkt vrede te hebben genomen met zijn verleden en loopt niet langer in een grote boog om de popsongs waarop Blur een patent had heen. Op voorganger 'The Kiss of Morning' stonden al een paar radiovriendelijke popparels, dit keer werden ze met behulp van producer Stephen Street (zie ook The Smiths en Blur) ook gepolijst voor massaconsumptie.

Het openingsduo 'Spectacular' en 'No good Time' had perfect gepast op 'Parklife' of 'The Great Escape' van Blur, niet toevallig twee door Stephen Street geproduceerde platen, en 'Freakin' out' is een single die wat poppiness betreft naast om het even wat van Blur - zeker van het Blur van de laatste paar jaar - mag liggen. In 'Bittersweet Bundle of Misery' hoor je met wat goede wil (of slechte wil, u ziet maar) zelfs een opgepoetste versie van 'Coffee & TV' (zie '13' van Blur) horen.

Niet dat het allemaal zoete pop is. 'People of the Earth', een open brief aan de mensen van de toekomst, mag punk in de zuiverste zin van het woord worden genoemd: melodieën breken abrupt af, refreinen worden met opzet vals gezongen en de gitaren klinken alsof ze tegen een speakerkast aan spaanders worden geslagen.

'Don't Be a Stranger' lijkt dan weer sterk op een open brief van Coxon aan zichzelf, en op het trio 'Girl Done Gone', 'All over Me' en de wonderschone afsluiter 'Ribbons and Leaves' klinkt hij zoals we hem nog nooit hadden gehoord: rustig, ingetogen, bijna croonend.

Vreemde maar verfrissende noot: 'Are You Ready', dat een ode lijkt aan all things psychedelic en aan The Jefferson Airplane in het bijzonder.

Coxons slotwoorden: 'Life I love you'. 'Happiness in Magazines' is een uitstekende plaat van een man die voor het eerst in tien jaar het leven weer heeft binnengelaten.