Review: Hawksley Workman - (Last Night We Were) The Delicious Wolves

U kent ze ongetwijfeld, de singer-songwriters die zowat elk instrument know to man bespelen - met hun tanden, als het moet - en er op staan in de studio alles zelf te doen, al was het maar omdat het langer duurt om de sessiemuzikanten uit te leggen w...

U kent ze ongetwijfeld, de singer-songwriters die zowat elk instrument know to man bespelen - met hun tanden, als het moet - en er op staan in de studio alles zelf te doen, al was het maar omdat het langer duurt om de sessiemuzikanten uit te leggen wat ze bedoelen.

Hawksley Workman is zo'n muzikaal éénmansleger. De man komt uit het land van Céline Dion en probeert dat goed te maken met z'n tweede cd, '(Last Night We Were) the Delicious Wolves', written, arranged, produced and performed by hemzelve.

De feestelijkheden worden ingezet met de muzikale mokerslag 'Striptease for Me', een song die klinkt alsof T. Rex voor de gelegenheid herrezen is en zich na al die jaren onder de grond horny as fuck voelt. Een valabel uptempo alternatief voor strippers die 'You Can Leave Your Hat on' ondertussen grondig beu zijn, het werd tijd.

Meer gratuite seks ('I'm jealous of your cigarette / And how you want to suck on it') in 'Jealous of Your Cigarette', een grillig maar aanstekelijk werkstukje - Crowded House goes rock opera, als u er zich toch ten allen prijze iets bij wil voorstellen.

'Old Bloody Orange' had een song kunnen zijn van Tom Waits ten tijde van 'Swordfishtrombones', maar dan opgenomen in Nashville, en daar weet de goede verstaander meer dan genoeg mee. Op het sublieme 'Clever not Beautiful' wordt een oude truc die we nog kennen van die andere muzikale onestopshop, Prince, van onder het stof gehaald: meezingen met de gitaarsolo. Uit de tijd? Yep. Efficiënt? Abso-fuckin'-lutely.

Orgelpunt is het sobere en bloedmooie 'No Beginning no End' een nummer dat heel wat gemeen heeft met het werk van oppersongsmid, Mauro, zeker wanneer Workman met absurdismen als 'Your eyes must be filled with the mist/ Of underwater cigarettes' komt aandraven, en er nog in slaagt ons het gevoel te geven of we het begrijpen ook.

Het ware een mooie afsluiter geweest, maar spijtig genoeg moest Hawksley ook nog 'Dirty and True' aan de wereld kwijt, zijn hoogstpersoonlijke 'Bohemian Rhapsody'. Iets minder had ook gemogen.

Maar mocht het u nog niet duidelijk zijn: er liggen bij de platenboer 10 Sterke Songs op u te wachten, handig samengeperst op één zilveren schijf. Circulez!