Review: Hell - NY Muscle
Wie al jeuk krijgt bij de geringste herinnering aan de jaren tachtig (beenwarmers! Duran Duran! Ronald Reagan!), gelieve alle oorcontact met 'NY Muscle' van Hell te vermijden: Hell verdronk zijn elf tracks namelijk in het angstzweet van de vroege Sui...
Wie al jeuk krijgt bij de geringste herinnering aan de jaren tachtig (beenwarmers! Duran Duran! Ronald Reagan!), gelieve alle oorcontact met 'NY Muscle' van Hell te vermijden: Hell verdronk zijn elf tracks namelijk in het angstzweet van de vroege Suicide.
De cd opent ijzersterk met het hortende en stotende 'Keep on Waiting', een track die Hell samen met Erlend Øye van Kings of Convenience schreef. Het spinnijdige 'Tragic Picture Show', de uzi-salvo's en het revolutionaire geblaf in 'Black Panther Party' en de agressieve hooligan house van 'Let No Man Jack' deden ons eveneens molenwiekend met de armen door de huiskamer jakkeren. Daarna volgt helaas 'Follow You', een kopie van 'Flying Turns' van electropioniers Crash Course In Science. Zijn dan weer wél dik in orde: 'Listen to the Hiss', waarin Suicide-opperhoofd Alan Vega met lava gorgelt (zie ook het flauwe 'Meet the Heat'), en het ingetogen 'Je Regrette Everything': gastzangeres Billie Ray Martin croont over la vie en noir - op de achtergrond een verminkt Hammond-orgel en door merg en been dringende strijkers. De melancholische robotstem in 'Wired' sluit de boel in stijl af: 'I'm wired / my circuits are tired / Looking for one thing / final disconnection'. 'NY Muscle' van Hell in één woord: straf!
