Review: I Am Kloot - Gods and Monsters
Die van I Am Kloot - kerels van stavast uit het prozaïsche Manchester - houden niet van liflafjes. De songs op 'Gods and Monsters', hun derde cd, zijn weliswaar iets uitbundiger versierd dan we van het trio gewend zijn: opvallend veel piano, een str...
Die van I Am Kloot - kerels van stavast uit het prozaïsche Manchester - houden niet van liflafjes. De songs op 'Gods and Monsters', hun derde cd, zijn weliswaar iets uitbundiger versierd dan we van het trio gewend zijn: opvallend veel piano, een streepje orgel en in de koddige instrumental 'Hong Kong Lullaby' zelfs een xylofoon. Maar geen nood: fans van no frills folkpop met weemoedige ondertoon zijn bij I Am Kloot nog altijd aan het juiste adres - wie hen op hun soberst wil horen, spoelt meteen door naar track 7: 'Astray' bewijst dat men soms niets méér nodig heeft dan een akoestische gitaar en een stem om te ontroeren.
Of nee, weet u wat: begin gewoon bij het begin. Huppel door het huis op het door een venijnige bas onderstutte 'No Direction Home', wieg zachtjes mee met het dronkemanslied 'Gods and Monsters', pink een traantje weg tijdens 'Over My Shoulder' - een song die het wachten op de nieuwe eels een béétje draaglijker maakt. Nog meer namen noemen: voor 'Strange without You' en 'An Ordinary Girl' zouden die van Crowded House zich niet schamen. En dan hebben we het lekkerste nog bewaard voor het laatst: het afsluitende kwartet is van het allersterkste wat I Am Kloot ooit op plaat heeft gezet. Zanger-songschrijver John Harold Arnold Bramwell gooit z'n hart wijd open: 'Love may have just come to bury me / But I'm not afraid of what I see' klinkt het nog dapper in 'Coincidence', maar de 'Avenue of Hope' blijkt een doodlopend steegje - ongelukkig voor hem, gelukkig voor ons, want dit is een méér dan geslaagde samenzwering tussen piano, pedal steel en trompet. Het pittige arrangement ten spijt biedt 'Dead Men's Cigarettes' geen soelaas, en in 'I Believe' ('We are forever something which is incomplete') wordt een dolgedraaide preacher gesampled: wat de man precies uitkraamt is onverstaanbaar, maar hij klinkt als een born-again Adolf Hitler. IJzingwekkend.
'Gods and Monsters' kleurt wat minder herfstig dan voorganger 'I Am Kloot' - die we, eerlijk is eerlijk, uiteindelijk toch nét iets sterker vinden - maar het blijft een prima plaatje. Soms is dat genoeg.
