Review: Ibrahim Ferrer - Buenos Hermanos

De nieuwe cd van de Cubaanse wielewaal Ibrahim Ferrer komt tot ons in een veelkleurig pakketje: lijvig boekje met tweetalige songteksten (Spaans/Engels), stijlvolle zwartwitfoto's en verzorgde opmaak - in hoge mate geschikt dus om achteloos in uw sal...

De nieuwe cd van de Cubaanse wielewaal Ibrahim Ferrer komt tot ons in een veelkleurig pakketje: lijvig boekje met tweetalige songteksten (Spaans/Engels), stijlvolle zwartwitfoto's en verzorgde opmaak - in hoge mate geschikt dus om achteloos in uw salon te laten rondslingeren. Maar, vragen wij ons dan af: stelt de muziek ook wat voor?

Ja dus, want de krasse Ferrer (76) is nog altijd prima bij stem, en de grote Ry Cooder heeft gezorgd voor goed volk als Jim Keltner op drums, Manuel Galbán en Chucho Valdés op gitaar en piano en Cachaíto López op bas. Verrassende gastoptredens: Flaco Jimenez en The Five Blind Boys of Alabama

Het openingsnummer 'Boquiñeñeñe' geeft meteen aan dat 'Buenos Hermanos' helemaal in het verlengde ligt van Ferrers vorige: de conga's trekken een aanstekelijke rumba op gang waarin 'camisón' (jurk) zeer doeltreffend rijmt op 'malecón' (zeedijk in Havana). Het titelnummer 'Buenos Hermanos' begint met een 'Oye como va'-orgeltje dat wordt achternagezeten door ronduit feestelijke blazers, en 'Guaguancó callejero' houdt er de sfeer in met zelfs door bleekscheten meebrulbare kreten. Oño ño ño ño nog aan toe!

De dansnummers worden nu en dan afgewisseld met ingetogen bolero's waarin Ibrahims tremolo nog het meest tot zijn recht komt; doorleefde smartlappen als 'Naufragio' en 'Perfume de gardenias' - niemand spreekt het woordje 'gardenia' zo sensueel uit als Ibrahim Ferrer. En 'Mil Congojas' roept een zwoele tropische sfeer op zoals u die misschien kent van ouwe platen van Nat King Cole: de bongo zet een slome draf in, strijkers zwellen aan en - een doorgaans discrete - Ry Cooder treedt uit de achtergrond en laat zijn gitaar zingen zoals op zijn 'Chicken Skin Music' (uit 1976). Enig minpunt op deze 'Buenos Hermanos': de flauwe achtergrondkoortjes op 'Boliviana'.

Ibrahim Ferrer blijft ook na 'Buenos Hermanos' onze favoriete opa, en als wij van Adopt-A-Granny waren, we zouden wel weten wie wij op bovenaan op de affiche zouden zetten.