Review: Intimacy
Er valt een half opgerichte lul te bewonderen in 'Intimacy', reden waarom de helft van het journaille moord en brand schreeuwde toen deze naargeestige liefdesgeschiedenis van regisseur Patrice Chéreau op het jongste filmfestival van Berlijn de G...
Er valt een half opgerichte lul te bewonderen in 'Intimacy', reden waarom de helft van het journaille moord en brand schreeuwde toen deze naargeestige liefdesgeschiedenis van regisseur Patrice Chéreau op het jongste filmfestival van Berlijn de Gouden Beer kreeg. 'Intimacy' vormt het zoveelste bewijs dat erecties in zijn in het reguliere bioscoopcircuit ('Baise Moi', 'Romance X', straks 'A Ma Soeur!'). Pilaarbijters stellen dat de cinema stilaan afglijdt in een poel van verderf, maar ook wij, nochtans ruimdenkende jongens (u zou ons hier moeten zien zitten achter onze laptop, in SM-pakje en zweepjes on the side), hebben een beetje moeite met al die onverbloemd getoonde fijne vleeswaren: die films worden daar namelijk niet bepaald beter van. Chéreau bijvoorbeeld wil met die rauwe seksscènes tussen Kerry Fox en Marc Rylance iets zeggen over liefde, lust en het raadsel Mens, maar het tonen van een lul of een blow job draagt volgens ons maar weinig bij tot de ontrafeling van het mysterie. 'Intimacy' is over het geheel genomen trouwens een vrij teleurstellende film. Met zijn nerveuze cameravoering, donkere fotografie en mistroostige soundtrack slaagt Chéreau er wel vrij goed in een atmosfeer van desolate wanhoop op te roepen, maar al bij al blijft 'Intimacy' een vrij oppervlakkige bespiegeling over liefde en seks. Wat een verschil met 'In the Mood For Love', het majestueuze meesterwerk van Wong Kar-wai, dat eigenlijk krék dezelfde thema's aansneed. Maar dan met de ritsen dicht.
