Review: Jack Garratt op Pukkelpop 2016 (Marquee)

Gingers have souls! Althans daarvan tracht Jack Garratt ons vandaag te overtuigen. De man is getalenteerd, daar twijfelt geen mens aan. Maar heeft hij een ziel? Dat is de hoofdvraag die vanmiddag aan de orde is.

'Wat? Hij speelt 26 instrumenten tegelijk én hij heeft een stage presence waar je u tegen zegt?' De ogen van de bolle platenbaas met een dikke smeulende sigaar in de mondhoek veranderen in dollartekens terwijl hij stijf in z'n bureaustoel achterover valt.

Jack Garratt is het eenmansorkest dat trommelt, scheurt met gitaren, plots verschiet in een hysterische kopstem, uiteenspat in duizend stukjes, zichzelf vlug bijeenraapt om gevoelig op een piano te spelen, lacht, huilt, boos is en vervolgens begint aan de zoveelste virtuoze drumsolo. Het is knap en zal ongetwijfeld veel views krijgen op YouTube, maar als we even de ogen sluiten zijn we genoodzaakt vast te stellen dat het klinkt als een muzikale gatenkaas doorzeeft met vurige kreten en denderende solo's. Het kippenvel, de rilling langs de rug en het euforische gevoel wat Jack met elke noot die hij speelt tracht op te roepen, blijft uit.

En wat betreft de ziel: iemand die emotie overbrengt middels geconstipeerde blikken, rabiaat hysterisch gekrijs dat steevast uit de tenen wordt gehaald én de neiging heeft elke regel tekst te laten klinken als een grandioos statement, roept een nieuwe vraag op: bestaat er ook zoiets als te veel bezieling?

Onder al die instrumenten, elektronica, verschillende genres, stijlen en bombast ligt een klein gepassioneerd bluesmannetje met een ziel begraven. We weten het zeker.

Het moment

We hebben een primeur te pakken! 'Far Cry', de nieuwste singel van Garratt, krijgt een dramatische live uitvoering. Het weer huilt dramatisch mee

Quote

'This is the last song, but I'll make it extra long so you don't have to go through the miserable weather'