Review: John Coffey op Pukkelpop 2015

John Coffey: sinds frontman David achter de Molen eerder deze zomer op Pinkpop een wel érg lucky vangst deed, staat de naam niet langer gelijk aan die grote neger uit 'The Green Mile'.

Voor wie geen internetaansluiting heeft op z'n typmachine nog even de samenvatting: overmoedige fan gooit van achterin de tent een halfvolle bierbeker naar de kop van Achter de Molen, die het ding zonder verpinken opvangt en de inhoud ervan in z'n keelgat giet - dat het ook daadwerkelijk biér betrof, was een mooie extra. Het trucje met de halflege bierbeker ging al snel een eigen leven leiden op dat wonderlijke wereldwijde web, en het Nederlandse John Coffey - like the drink, but spelled different - zag daarop z'n festivalzomer nog sterker aandikken dan al het geval was.

' Een brulboei, een schreeuwlelijk, een - jawel - luide Hollander op een festival'

Ziedaar ook de voornaamste reden waarom we al ruim op tijd richting Shelter getrokken waren om John Coffey te verwelkomen: we waren er namelijk heilig van overtuigd dat ook ú uw worp naar onsterfelijkheid wou doen, en dat er bijgevolg een kanonnade aan Maes zou ontstaan met de kop van Achter de Molen als doel. Helaas, helaas, driewerf helaas: u hield het zedig, en dus zagen we ons genoodzaakt het zonder leuke binnenkomer te doen en ons dan maar op de muziek te richten - worden we ook voor betaald, wordt ons hier nu ingefluisterd. Nou.

Hebben we zoal onthouden: Achter de Molen (geweldige naam, want wat dáár allemaal wel niet gebeurt!) beschikt over een stem waarmee het makkelijk massa's mennen is. Een brulboei, een schreeuwlelijk, een - jawel - luide Hollander op een festival. Onvermoeibaar ook: als het al geen ingestudeerde choreografie was, was de energie die Achter de Molen vertoonde bewonderenswaardig te noemen. Alleen hoorden we daarachter jammer genoeg geen muziek die zich op eenzelfde manier had voorgenomen over allerlei latjes te springen. Hard, ja. Chaotisch: vaak. Maar dat is het spitsuur op de E17 ook, en daarvoor komen we ook niet op voorhand opdagen.

Zit iets in, maar tot het er helemaal uitkomt: veel geblaat, iets minder wol. Veel schuim, te weinig pint. Lees: de frontman is er, nu de songs nog.

Het moment

'Heart of a Traitor', waarin Achter de Molen het publiek indook om u persoonlijk te overtuigen om wat beweging te vertonen. Hij moest daarvoor wel eerst een elk jaar iets sterker gegroeide frontstage overbruggen.

Het publiek

Volgde gezwind het advies op van Achter de Molen.

Quote

'We zijn naar hier gekomen in zo'n grote bus. Zo eentje waarin je kan slapen'

En wat vond ú ervan?