Review: Johnny Cash - Unearthed
Van de songs die Johnny Cash sinds 1994 met Rick Rubin opnam, belandde slechts tien procent op de vier 'American Recordings'-platen. Toen Cash op 12 september naar the big poker game in the sky vertrok, wist Rubin dan ook wat hem te doen stond: nog v...
Van de songs die Johnny Cash sinds 1994 met Rick Rubin opnam, belandde slechts tien procent op de vier 'American Recordings'-platen. Toen Cash op 12 september naar the big poker game in the sky vertrok, wist Rubin dan ook wat hem te doen stond: nog voor Kerstmis een box samenstellen waarop The Man in Black een laatste keer schittert.
'Unearthed' is een monster van een compilatie geworden - een meer dan honderd pagina's tellend boek en vijf cd's - maar we nemen het u niet kwalijk als u er niet meteen voor naar de winkel holt. Voor uw zuurverdiende centjes krijgt u namelijk, naast twee uitstekende platen, ook twee cd's met weinig meer dan archiefwaarde, en één best of van de 'American'-periode waarvan u als Cash-fan al alle songs in huis hebt.
Op cd één, 'Who's Gonna Cry', horen we Cash - met alleen een akoestische gitaar als begeleiding - grabbelen naar de juiste toonaard, zoeken naar de definitieve versie, en net niet het niveau halen van de vier 'American'-platen. Opener 'Long Black Veil' is nog bloedstollend, maar songs als 'Two Timin' Woman' en 'Understand Your Man' - feministen zullen er ongetwijfeld een congres aan willen wijden - had Cash overtuigender gebracht in zijn 'San Quentin - Folsom Prison'-tijd, toen hij het ramblen nog niet opgegeven had.
'Trouble in Mind', cd nummer twee, bevat covers die helaas weemoedig doen terugdenken aan het origineel. 'Pocahontas' en 'Heart of Gold' van Neil Young zijn niet meer dan leuk, en toen wij na Cash' versie van 'Brown-Eyed Handsome Man' (hier met Carl Perkins) even ter vergelijking het origineel van Chuck Berry oplegden, zijn wij de hele middag naar Chuck blijven luisteren. Ook 'Like a Soldier' met de weliswaar immer sympathieke Willie Nelson verbleekt bij de versie die Cash op 'American I' zette.
Wel bloedstollend mooi zijn cd's drie en vier: 'Redemption Songs' en 'My Mother's Hymn Book'. 'Hymn Book' bevat songs die Cash al zijn hele leven zong, en hier voor de eeuwigheid vastlegt. 'I Am a Pilgrim' kenden we al in minstens vier versies van andere grote meneren, maar dit is de allerbeste - en de andere veertien tracks van de plaat doen er niet voor onder.
Veruit onze favoriet is 'Redemption Songs'. De titeltrack van Bob Marley, het veelbesproken duet met Joe Strummer, is gezien de omstandigheden uiteraard ontroerend, maar lang geen hoogtepunt. 'Father and Son', een duet met Fiona Apple, is dat wel. Vader neemt zoon op de knie en vertelt hem over dromen en bedrog, en dat het leven hoe onwaarschijnlijk ook ondanks alles de moeite waard blijft. 'You will still be here tomorrow but your dreams may not (...) Look at me: I'm old but I'm happy'. Ik heb geen zoon, maar ik zou er graag één hebben. En een gitaar en een stem als Cash.
Ook 'He Stopped Loving Her Today' van George Jones, 'Cindy' (met een goed geoliede Nick Cave), 'Wichita Lineman', en 'Gentle on My Mind' (met Glen 'Rhinestone Cowboy' Campbell) worden naar duizelingwekkende hoogtes getild, en bij 'You'll never Walk Alone' denken wij voortaan nooit meer aan voetbal.
Absoluut hoogtepunt van de volledige box en een waardige slotsong bij een heldenleven als dat van Cash is 'A Singer of Songs'. Meer lezend dan zingend kraakt The Man in Black een laatste keer: 'I'm not a great man, I don't claim to be/But when I meet my maker and he questions me/I won't hang my head, I will stand proud and strong/And say: I was a singer of songs'.
