Review: Jungle op Werchter 2015

Is er iemand binnenkort zinnens van een documentaire te draaien over Jungle, dat hij of zij dan een roadmovie maakt. Want zo ziet hun bende eruit: alsof Tom McFarland en Josh Lloyd-Watson op een goeie dag in een witte bestelwagen (onguur als ze er toch allebei uitzien in al hun blekigheid) door de UK reden en één voor één nog vreemdere lifters oppikten, om daar hun zevenkoppige groep mee te vormen.

Valt het meest op van de zeven: de zwoele zangeres Rudi Salmon, die voor haar passage vandaag in Klub C een groene doorkijkjurk had uitgekozen. But we do what we’re told: het concert verslaan. Tom McFarland mag dan beweren dat Jungle evenveel beïnvloed is door The Strokes en System of a Down als door Moby en Air: Jungle is een popsoulband. Met hier een vleug disco en daar een scheut funk. En een concert van Jungle is een haast naadloze herneming van de vibe van de ‘Jungle’-plaat: het is een klein uurtje heupwiegen op sensuele funkdisco die wordt gedragen door de hoge stemmen van McFarland en Lloyd-Watson. En net voor je denkt: ‘hè, wat komt de purser van ‘The Love Boat’ daar tandpastasmilend aangeswingd,’ zijn de zeven van Jungle zo streetwise om hun muziek én performance te behoeden voor gevaarlijke gladheid.

Een dolgedraaide bende als pakweg Sly & The Family Stone zal Jungle nooit worden, daarvoor blijven hun shows veel te strakke affaires, maar er waren de vocale uithalen van Rudi Salmon in ‘Julia’, waarbij je het zweet over haar voorhoofd zag parelen, ook al stond je helemaal achteraan. En er was de uitzinnige finale ‘Busy Earnin’’ en ‘Time’ – waarbij het volume hoger ging en bekkens werden losgeschud. En daar tussenin, de hele tijd, die vreemde chemie tussen de twee bleekste crapuulsmoelen van Engeland, hooligans die eigenlijk Hall & Oates willen zijn.

Nee, valt het meest op van de zeven: Tom McFarland. Onbegrijpelijk dat er zo’n hoge stem uit zo’n boeventronie (récht uit ‘Lock, Stock and Two Smoking Barrels’) kan komen.

Het moment

Iedere keer het licht uitging en er een spot achter zangeres Rudi Salmon aanfloepte, speelde ze de troeven van haar wapperende doorkijkjurk ten volle uit. De goddelijke contouren van haar lichaam heersten over Klub C: je droomde er vanzelf een paar of vijf Sjiva-armen bij.