Review: Kate Nash op Pukkelpop 2010 (Main Stage)
Kates fans zijn jong, vrouwelijk en niet al te groot - het is lang geleden dat we met onze 1 meter 77 nog zo boven het publiek uittorenden. Niks mis mee, vond ook de cameraman op het podium, die tijdens 'Foundations' de eerste rijen veel uitgebreider in beeld bracht dan juffrouw Nash zelve. Bijzonder veel fans trotseerden vanmiddag veertig minuten lang de brandende zon om uit te vissen hoe de Nieuwe Kate - ze restylede zich voor haar nieuwe plaat tot riot grrrl next door - het er op de Main Stage vanaf zou brengen. Wij ook, maar we waren haar concert na een kwartier alweer grotendeels vergeten.
Het optreden
Voor u ons van vooringenomenheid, een slecht karakter of snobisme verdenkt: we vinden Kate Nash een sympathiek mens, dat op elk van haar platen minstens een paar goeie liedjes heeft staan. Vanmiddag zag ze er uit als een Amerikaanse indie-griet uit de nineties, met een rechte frou, rood haar, bleke teint, kort zwart jurkje en per ongeluk weliswaar uitgesmeerde lipstick. Na opener Paris' hield ze het nog precies één song uit achter haar met flikkerende kerstballen behangen piano. Liever struinde ze over het podium naar het voorbeeld van (echte) riot grrrls als Kathleen Hannah tijdens het punky Take Me To A Higher Plane' en een naar Kates normen furieus Model Behaviour'. Ze gelooft zelf duidelijk heel erg in wat ze doet, maar had met het gros van haar songs de grootste moeite om ons te overtuigen. Het parlando in Don't You Want To Share The Guilt' was compleet onverstaanbaar, en als ze krijst, doet ze dat bijlange niet zo overtuigend als haar heldinnen van Babes In Toyland of Bikini Kill: bij Kate denken we dan toch altijd een beetje aan Bambi met een beetje krampjes, om Marc Mijlemans nog eens te citeren. Foundations' blijft wél een leuk liedje, en ze liet haar set in stijl crashen met afsluiter I Just Love You More'. Kate trakteerde ons nog op een sierlijke buiging en een hartje, en huppelde het podium af. Schattig, maar we duimen toch dat Chokri vandaag nog veel beklijvendere concerten voor ons in petto heeft.
Hoogtepunt
Het grommende I Just Love You More', met haar lief Ryan Jarman van The Cribs als extra guitarist: een treffelijke poging om Sonic Youth met Elastica te fuseren.
Quote
Kate stond net op het podium, excuseerde zich voor haar gekwetste pols - Excuse my limp hand - en plakte er een grapje achteraan - At least it's not a Limp Bizkit dat eh enigszins de mist inging.
