Review: Katy B op Pukkelpop 2013 (Dance Hall)
De outfit van een diva in 2013: een T-shirt met een print van Tupac erop, een los lederen shortje en lage zwarte plateauschoenen. Katy B maakt muziek van nu, maar blijft een kind van de nineties.
Na Gruppo di Pawlowski konden wij een simpel missiestatement wel smaken: er moest gedanst worden, gesprongen en gezweet. Schuren bij de buren was geen probleem: 'Got Paid' gooide er meteen de beuk in, de handremmen die nog opstonden werden in 'Broken Record' naar beneden geknald. Voor wie het nog niet luid genoeg was - ooit in slaap gevallen op een draaiende straalmotor? - was er 'Easy Please Me': opzwepende epiek op festivalmaat.
'R&b moet niet wiegen, maar humpen'
Bij Katy B zien de mensen 'dubstep' en stoppen ze met lezen, maar evengoed zit er house en r&b in haar nummers. Veel van dat laatste vanavond, met covers van zowel Destiny's Child als Aaliyah, het in 2001 overleden meisjesicoon. Zeker niks op tegen - wie covert Aaliyah níét, tegenwoordig? - maar moet dat zo flets, zo saai? Wij voelden wel de soul, maar niet de seks; r&b moet niet wiegen, maar humpen. Wij hadden nochtans een gewillige heup ter beschikking.
Wat nog? 'Katy on a Mission' werd gespeeld, 'Perfect Stranger' ook. Er werd gedanst, er werd gezweet. Wij maakten nog even een sprongetje en het was goed geweest.
Het moment
'Go Away', een ballad zoals Beyoncé ze ook graag uit de kast haalt, was straf: écht goed gezongen, krachtig zonder opschepperig te zijn.
Het publiek
Produceerde allemaal tezamen ongehoord veel feromonen. Oppassen, niet-aanwezige jongens en meisjes: bij Katy B werd er naast de pot gepist.
Quote
'Ik heb het gecheckt: beneden is ze ook ros.' Lisa Smolders neemt haar research serieus.
Tweet
