Review: Kenji Minogue op Pukkelpop 2014 (Wablief?!)
Ontroerend, vertederend, naar de hartspier happend: Kenji Minogue was weer heerlijk niets van dat.
Conny Komen en Fanny Willen. Ze beginnen hun dag met een kopje menstruatiebloed. Ze geloven niet in idyllisch, wel in promiscue. En ze buigen zich in hun vrije tijd over diep-existentiële vraagstukken. Hoe is jouw naam? Familienaam!
Kenji Minogue is de beste mop die nooit op café is verteld. Ze wankelen op de dunne lijn tussen electrokitsch en Vlaamse vaudeville, en ze vuilbekken als dronken P Magazine-redacteurs. Ze zijn hun eigen Gentse Feesten, quoi: 'Danny', 'Veranda', 'Gazastrook' en 'Min oeders' zijn brabançonnes voor wie van Monty Python houdt, op café consequent drieëndertigers drinkt, en schijt heeft aan burgertrutterij.
En dus werd het een zompig feestje, daar in de Wablief?!. Dansen, loosgaan, uw meest ironische gezicht opzetten: u maakte plezier, en laat net dat de ontroerende bestaansreden van Kenji Minogue zijn.
Heel fijn allemaal, maar dé diep-existentiële levensvraag blijft natuurlijk wie Mista Pig is, de drummer met de varkenskop. Al mijn geld op Tom Barman!
Het moment
Het 'intiem moment': Conny en Fanny die elkaar liefdevol in elkaar rammen.
Het publiek
Drummen in de Wablief?!, en niet alleen door Mista Pig.
Tweet
