Review: Kraantje Pappie op Rock Werchter 2012
Op Instagram showde Kraantje Pappie - roepnaam: Crane - eerder vandaag het artiestendorp van Rock Werchter, zijn homies, zijn lunch, zijn blauwe bermuda en zijn strandpantoffels. Eerst het goeie nieuws: die laatste had hij ingeruild. Dan het slechte: voor de lelijkste bootschoenen die we in jaren hebben gespot. En dan zwijgen we nog over de sokken die hij erin droeg. Kan het u wat schelen? Ons ook niet.
Op de planken
De muzikale feiten dan maar, voor u denkt dat wij een job bij Flair ambiëren (interesse in onze favoriete adresjeus? Mailtje sturen en u krijgt ze!). Kraan kwam, zag, danste, fokte met het publiek en overwon. De genaamde Alex van der Zouwen uit Groningen voelde zich niet te beroerd om in zijn emotionele trukendoos te graaien: ‘Ik zal het jullie eerlijk vertellen: ik ben een beetje zenuwachtig.’ Captatio benevolentiae heet dat: een lepe retorische truc uit de doos van Cicero. En met zijn volgende uitspraak rolde hij meteen het paard van Troje de Pyramid Marquee binnen: ‘Ik wil alléén maar applaus als ik het écht verdien.’ Bingo: een paar duizend nieuwe vrienden binnengerijfd. Of dacht u écht dat er iemand daar lastig over ging doen?
Maar laat ons wel wezen: Crane had uitstekende bouncy tunes mee (geproducet door het driekoppige drum ’n bass-monster Noisia) alsook de juiste attitude (ze laat zich nog het best samenvatten als ‘kus-mijn-kloten-maar-ik-amuseer-me-rot’). Verder weet hij perfect hoe hij zijn publiek moet bespelen: door ze bijvoorbeeld te laten meezingen (klassiekertje!) of ze op te delen in twee helften en ze vervolgens van plaats te doen wisselen (met een gigantische moshpit als resultaat). Twee woorden: dikke fun. Ook wel: uitstekende opener.
Het publiek
De oudere meerwaardezoeker stond blijkbaar nog een shift te draaien of in te pilsen: ’t was vooral jong grut op de eerste rijen. Ten fucking onrechte.
Hoogte- en dieptepunt
‘Waar is Kraan?’ Uit een paar duizend kelen meegebruld. Met een perfect ingestudeerde valse start.
Krijsen, tieren, blaten: de festivalcitaten
‘Snappen jullie wel dat dit de eerste van viér dagen is?’ wilde Crane van het publiek weten. Omdat hij zogezegd verbaasd was dat de jongens en meisjes uit hun dak gingen.
