Review: Lady Gaga in het Sportpaleis (Antwerpen)

Het is nog maar pas herfst maar man, wat kan het ’s nachts al koud zijn in Antwerpen. Zo ondervonden we aan den lijve toen we een halve week doorbrachten in een tent op de drempel van het Sportpaleis. De reden? Die is 26 jaar oud en heet Stefani Joanne Angelina Germanotta, Lady Gaga voor de vrienden.

Laten we maar meteen eerlijk zijn: muziek is bijzaak wanneer het op Lady Gaga aankomt. Haar fans – ‘little monsters’, zoals ze die zelf noemt – komen net zo zeer om te zien in wat voor geschifte podiumoutfits ze zich nu weer gehesen heeft, om te kijken naar haar op het randje van obscene gedrag en om bevestiging te zoeken in haar boodschap om vooral te blijven wie je bent. You were born this way, weet je wel.

Nu we toch eerlijk aan het wezen zijn: ergens, diep vanbinnen in een donkere krocht die we niet al te vaak bezoeken, hebben we het wel een beetje voor Gaga. Niet eens voor haar muziek. Neen, gewoon om wát ze is: de knuppel in het hoenderhok van de showbizz, de spreekwoordelijke schop tegen het mooi gepolijste, plastieken achterste van de pop.

De mainstream heeft iemand nodig die af en toe eens uit een ei kruipt, rondparadeert in een paar biefstukken en die iedereen oproept vooral zo lelijk mogelijk te zijn. Het is om diezelfde reden dat we indertijd glimlachten telkens we hoorden dat Marilyn Manson weer ergens een stel tere kinderzieltjes bevlekt had, al deed zijn muziek ons nooit veel.

Fans – en het waren er veel - die zaterdag dus niet alleen voor de muziek kwamen kregen wat ze wilden: een megalomaan podiumdecor dat eerder in de Efteling thuishoort dan in het Sportpaleis: check. Lady Gaga – Mama Monster - die op wel heel expliciete manier bevalt van haar little monsters, opblaasbare vagina en al: check. Gaga die uit een ei kruipt, Gaga die fans op het podium haalt en Gaga die na elk nummer vertelt hoe belangrijk het is om jezelf te blijven: check, check en check.

En dan hebben we het nog niet eens over het zwevende hologram dat de nummers aan elkaar praatte of het feit dat Gaga wel om het nummer van outfit veranderde: de vleesjurk, veel latex, veel kostuums uit de pornoversie van Mad Max en wat outfits van Elton John uit zijn heavymetalperiode.

Zullen we het dan eindelijk maar eens over de muziek hebben? Lady Gaga heeft op haar drie platen wel wat nummers die je goed kan noemen, 'Bad Romance' is daar eentje van. Ze heeft er echter meer die neigen naar platte eurodance, haar laatste plaat ''Born This Way staat er bol van, en die de mosterd gaan halen bij anderen – lees: Madonna. Van die laatste soort zijn we minder fan.

In het Sportpaleis kregen we een mix van de twee: zowat elk nummer dat de doorsnee Gaga-fan kon vragen passeerde in de tweeënhalf uur durende show. De manier waarop haperde echter soms wat. Gaga heeft een stem, laat dat duidelijk zijn, maar die klonk niet altijd zoals het moet.

Meer dan eens moest ze opboksen tegen zichzelf in de backingtrack die op de achtergrond altijd meeliep in het nummer. Een strijd die ze niet altijd kon winnen, trouwens. Zie 'Just Dance' en 'Bad Romance'. Al was dat misschien ook niet altijd haar schuld. Halfweg begonnen we te vermoedden dat het moedermonster af te rekenen heeft met een verkoudheid. Komt er ook van als je je weekend wilt doorbrengen in België.

Gelukkig waren er ook momenten, het enkel op piano gebrachte 'Hair' bijvoorbeeld, dat het allemaal wel mooi op zijn plaats viel. Het hing er uiteindelijk maar vanaf waarvoor je kwam. Kwam je voor een extravagante verkleedfuif met veel bloot en veel positieve boodschap, dan zat het wel snor.

Wie puur voor de muziek kwam ging zaterdagavond wellicht met een gemengd gevoel naar huis. De muziek is immers slechts het excuus, de reden waarom. Dat weet Lady Gaga zelf ook, kijk naar haar lange bindteksten en het hele circus dat ze meezeult.

Lady Gaga is fascinerender als boodschap en symbool dan als muzikante. Zaterdag ook. Er vonden geen bekeringen plaats in het Sportpaleis, maar te zien aan het publiek waren die ook niet echt nodig. Hysterisch pubergegil snijdt door merg en been, weten we nu zeker.

Hoogtepunt

Het moment waarop Gaga het waagde te dicht bij het publiek te gaan zitten, waarop ze prompt dekking moest zoeken omdat ze letterlijk bekogeld werd met ontelbare geschenken.

Dieptepunt

De verkoudheid die zich dus in Lady Gaga’s luchtwegen genesteld had. Af en toe merkbaar tijdens de nummers, plots héél merkbaar toen Gaga in een hardnekkige hoestbui schoot tijdens een bindtekst. Fluimen en al. Lekker.

Quote

‘Do you want me to keep it or do you want me to bite her head off?’ – Lady Gaga krijgt een barbiepop toegeworpen en weet niet goed wat daarmee aan te vangen. Het werd het tweede.

Applausmeter

undefined

undefined

undefined

undefined