Review: Light Asylum - Light Asylum
De strot van Shannon Funchess kent u misschien al van de platen en concerten van !!!, TV On The Radio, Telepathe en Ford & Lopatin - live heeft ze de magnetische présence van Grace Jones. Samen met Bruno Coviello vormt ze Light Asylum: denk aan diezelfde Grace Jones en Vince Clarke, op een dieet van house, techno, en het DFA-label van James Murphy.
Funchess spuwt vuur in ‘At Will’, bijt en gromt in ‘Pope Will Roll’, neigt naar opera in de single ‘Shallow Tears’ en croont zich statig doorheen ‘Angel Tongue’.
Maar net zo goed herinnert ze aan Dave Gahan van Depeche Mode (‘End of Days’), of aan La Jones zelve (‘Hour Fortress’).
Bij al dit vocale geweld bedacht Coviello telkens nieuwe darkwave-varianten: episch melodrama in ‘Heart of Dust’, OMD-lyriek in ‘Angel Tongue’, vonkende agressie in ‘Pope Will Roll’.
Overal duiken catchy Depeche Mode-melodieën en ijskoude Kraftwerk-motiefjes op. Drummachines, handclaps en zaagtandsynths dompelen ons onder in bedwelmende monotonie. We horen snippers Front 242, Suicide en Devo (in het onweerstaanbare ‘IPC’), maar elke zweem van nostalgie wordt vakkundig de nek omgewrongen.
Na de release van hun debuut-ep ‘In Tension’ verklaarde James Murphy tegenover The New York Times dat het idee alleen al dat er tijd zou vrijkomen om dingen als Light Asylum te kunnen producen, voldoende reden was om LCD Soundsystem op te doeken. Nu begrijpen we pas echt waarom.
