Review: Limp Bizkit - Results May Vary
Zeker weten: geen andere groep heeft ons de afgelopen vijf jaar zo op de zenuwen gewerkt als Limp Bizkit, met als droef dieptepunt 'Nookie'. Hun doortocht vorig jaar op Pukkelpop bevestigde wat wij al wisten: Limp Bizkit is een uit de hand gelopen ma...
Zeker weten: geen andere groep heeft ons de afgelopen vijf jaar zo op de zenuwen gewerkt als Limp Bizkit, met als droef dieptepunt 'Nookie'. Hun doortocht vorig jaar op Pukkelpop bevestigde wat wij al wisten: Limp Bizkit is een uit de hand gelopen marketingcampagne met een paar prachtige T-shirts.
Maar terzake: 'Results May Vary' is alvast geen slechte titel, en 'Red Light-Green Light', met DJ Lethal aan het roer en Snoop Dogg aan de mic, zouden wij als single zowaar kunnen verdragen. En in 'Lonely World', waarin Fred Durst op de wijze van Eminem zijn ziel blootlegt, voelen wij voor het eerst een spatje sympathie voor het Roodkapje van de raprock (al vinden wij niet zo meteen iets wat het citeren waard is). Helaas, beste sportvrienden, daarmee zit het goede nieuws erop. Wat wij verder nog leren van 'Results May Vary' is dat de results helemaal niet zo variëren. Laten we wel wezen: kutplaat. Alvast een hart onder de riem van alle deelnemers aan Humo's Rock Rally 2004: lager dan 'I'm the only one you know/That can put you on cruise control' kunt u tekstueel niet vallen. James, het antiserum, snel!
