Review: Los Lunes al Sol

Uitgerekend in deze barre economische tijden bereikt ons uit Spanje een prent die een integer portret tracht te schilderen van enkele dokwerkers die al een tijdje zonder werk zitten en een uitweg trachten te zoeken uit het zwarte gat. Terwijl ze hun ...

Uitgerekend in deze barre economische tijden bereikt ons uit Spanje een prent die een integer portret tracht te schilderen van enkele dokwerkers die al een tijdje zonder werk zitten en een uitweg trachten te zoeken uit het zwarte gat. Terwijl ze hun frustraties trachten te verbijten, slijten Santa (Javier Bardem) en zijn vrienden hun dagen in het café, op de veerpont, en vooral in ellenlange wachtrijen, vlassend op jobs die er niet zijn. 'Los Lunes al Sol' toont goed aan hoe werkloos-zijn met je hoofd en je karakter morrelt - de vrienden worden er een beetje levensmoe van - maar helaas valt ook de film zélf ten prooi aan een soort lethargie. Het siert regisseur Leon de Aranoa dat hij niet de melige 'Full Monty'-toer opgaat, maar door keer op keer dezelfde scènes en handelingen te herhalen - café, wachtrij, café - krijg je al snel de indruk dat zowel de film als de personages in een soort eeuwigdurende lus vastzitten. Point taken.