Een eindje wilden we Lykke Li wel volgen, maar deep sea? Snel een 'geen zwembrevet'-excuus verzonnen.

jmzaterdag 18 augustus 2012, 02:19

Helaas: ons jongenszieltje was helemaal klaar voor een rondje teer sentiment, maar het werd een glorietocht voor het nuja- en mwa- gevoel. Lykke Li zag er aardig uit en deed erg haar best, maar heel veel pathos en heel weinig songs verknoeiden het. Neem nu 'Sadness': de cheesy lyrics vallen nog te vergeven, maar dat theatrale gedrein om te verhullen dat het slechts een doorsnee popsong betreft al veel minder. Etherisch dansen doet uw tante Myriam na drie Porto met veel meer dronken schwung, in excentriek zijn is Björk beter, in gotische kerken optrekken toont Florence zich sterker.

Lykke Li was zoiets als een stoeipoezerig sms'je van Lisa Smolders onbeantwoord laten: een fameus gemiste kans.

Hoogtepunt

'Little Bit' voelde toch als een kamerjasje voor eenzame avonden.

Dieptepunt

De beenharde conclusie: we zijn met z'n allen al een goed jaar fan van The Magician, niet van Lykke Li. (Ook al kreeg 'I Follow Rivers' wel een loepzuivere versie.)

Maar achteraf niet komen zeuren, Kimberly!

Applausmeter

undefined