Review: Macy Gray - The Trouble With Being Myself

Uit haar interview in de Humo vorige week bleek al dat Macy op seksueel gebied grondiger bevrijd is dan Bagdad na Saddam, en ook met haar muziek gaat het de goeie richting uit.'The Trouble' is de beste van haar drie cd's. Dat is te danken aan haar wa...

Uit haar interview in de Humo vorige week bleek al dat Macy op seksueel gebied grondiger bevrijd is dan Bagdad na Saddam, en ook met haar muziek gaat het de goeie richting uit.
'The Trouble' is de beste van haar drie cd's. Dat is te danken aan haar waarlijk wonderbaarlijke stem, een kruidige mengeling van een zwarte Janis Joplin en een blanke Lauryn Hill, maar ook aan de songs: met voluptueuze violen, transpirerende trompetten en geile gitaren gearrangeerde grooves met een boomin' bass als betonnen fundament (ja, het is wat, die lentekolder).
Keivet is bijvoorbeeld haar single 'When I See You': een luurve-song met Kool and the gang-feel, waarop men - geheel naar eigen keuze - kan meezingen of klaarkomen. (Gevorderden mogen het alletwee tegelijk proberen.)
'She Ain't Right for You' heeft dan weer de blues van de grote dagen: een vent rollebolt met de verkeerde, maar beseft dat niet omdat hij nog liever zijn fluit verstuikt dan na te denken.
Van hetzelfde laken een thong is 'She Don't Write Songs about You', stijlvolle vuilbekkerij op een beat die recht uit de kelder van Stevie Wonder komt. Geschwärmt wordt er dan weer voluit op 'Jesus for a Day', met Burt Bacharach-arrangement en Gray die voor haar doen wel heel en sourdine zingt.
'My Fondest Childhood Memories' begint als een demente ska-oefening en eindigt als een mambo, met al even gestoorde tekst over een jeugd die zo in 'Jambers, tien jaar later' kan.
Geheel geritmeerde zaligheid bereikt ze op 'Happiness', waarin ze poneert dat geluk niet komt door cocaïne in alle openingen te stoppen, maar door de vaat te doen met the ones you love. Geheel moeiteloos loopt het nummer over in 'Speechless': goed voor een funky trip van een minuut of 7.
'Screamin' is enthousiaste gospel met een te enthousiast meebrullend koor en 'Every Now and Then' is een jazzy motherfucker van een afsluiter waar wij, zelfs in onze donkerste momenten, niets op tegen kunnen hebben.
Vét!