Review: Mary Gauthier - Dixie Kitchen

We maken hier doorgaans weinig woorden vuil aan heruitgaven - voor je het weet, brengt Shakira haar eerste platen opnieuw uit - maar 'Dixie Kitchen' van Mary Gauthier verdient een uitzondering. Verstandige mensen als u en wij kennen haar inmiddels va...

We maken hier doorgaans weinig woorden vuil aan heruitgaven - voor je het weet, brengt Shakira haar eerste platen opnieuw uit - maar 'Dixie Kitchen' van Mary Gauthier verdient een uitzondering. Verstandige mensen als u en wij kennen haar inmiddels van 'Drag Queens In Limousines' en 'Filth & Fire', twee uit onversneden folk, duistere countryrock en beer bottle slide guitars opgetrokken odes aan de lovers en losers van het Amerikaanse Zuiden.

'Dixie Kitchen', oorspronkelijk uit '97, klinkt lichtvoetiger dan de latere platen: vrij veel uptempo-werk en met de ogen vooral gericht op Nashville, al neigt het eindresultaat meer naar John Prine dan naar pure country.

Gauthier zoekt nog naar een eigen stijl. Ze overschreeuwt zichzelf wel eens ('I Don't Know Nothin About Love') en haar gezellige lofzang op de Heimat ('Mama Louisiana') is wat gemakzuchtig. Maar dat hier een grande dame opgroeit, is toch al hoorbaar: 'The Other Side Of Free' (met een tranenplengende mandoline), 'You're All I Wanna Do' (over een man en een vrouw die alleen in bed bij elkaar passen - wellicht kent u het verschijnsel), 'Rock and Roll Lies' (gezongen aan het graf van Jack Kerouac), het op een sinistere drone drijvende 'Skeleton Town' (over een van de eerste aids-patiënten). En wie ooit een ballad wil leren schrijven, moet beslist eens luisteren naar 'Ever Easy'.

U zocht nog een sinterklaascadeau?