Review: Mattafix - Signs of a Struggle
Schrijven is schrappen: een nobel principe waar die van Mattafix nog nooit van gehoord hebben, want op debuutplaat 'Signs of a Struggle' werd omzeggens geen enkele darling gekeeld. Dat levert enkele missers op - de kniesoor in ons turfde vier kabbels...
Schrijven is schrappen: een nobel principe waar die van Mattafix nog nooit van gehoord hebben, want op debuutplaat 'Signs of a Struggle' werd omzeggens geen enkele darling gekeeld. Dat levert enkele missers op - de kniesoor in ons turfde vier kabbelsongs - maar het dient gezegd: de rest is één postzegelverzameling hybride pracht.
De wortels van Mattafix lopen van het Caribische eiland Saint Vincent (zanger Marlon Roudette) tot India (knoppendraaier-whizzkid Preetesh Hirji), en de gents hebben elkaar ontmoet in een Londense opnamestudio. Dat laat zich horen: de ouderlijke platencollecties werden vrolijk in de mix gegooid (Caribische vibes met Bollywood-echo's en een stemmig Doors-orgeltje), net als de volledige urban scene anno nu: back catalogues van Sean Paul, Roots Manuva, Cornershop, Massive Attack en The Streets worden door een dub- dan wel breakbeat-mangel gedraaid.
'Clear and Present Danger' is een lange neus naar al wie meent dat een goede song per definitie op één goed idee is gebouwd. 'Forgotten', springerige breakhop, had de volgende single moeten worden. Die eer valt nu te beurt aan 'Passer by': het refrein klinkt faux-melig, maar het wérkt. 'Everyone around You' en 'Gangster Blues' lijken op - ja, op wat eigenlijk? En nog geweldige songs ook! 'The Means' riekt aanvankelijk naar eighties wave, maar ettert dan open tot een dubby anthem met Billy Corgan-ambities. We hadden hier ook nog 'Big City Life' willen vermelden, maar dat heeft zijn triljoenste luisterbeurt (radio, televisie, ringtone en - wij vinden niets uit - neuriënde bomma) niet overleefd.
Als u wilt voorproeven in de platenwinkel, weet dan dat één luisterbeurt 'Signs of a Struggle' onrecht aandoet: wij moesten bij onze eerste keer, eventjes en volledig onverhoeds, aan Gilbert O'Sullivan denken. We zijn ondertussen aan de beterhand. Wie de plaat een faire kans wil geven, blijft net zolang hangen tot de winkeluitbater hem het pand uitschopt. Mogen wij u aanraden dit schijfje op weg naar buiten nog snel in de zakken te moffelen?
