Review: Michael Penn - March
Zoals Lenny Kravitz bij Lisa Bonet hoort, is Michael Penn de broer van Sean. En daarmee houdt de vergelijking niet op. Hun debuten snakken allebei naar de sixties, naar The Beatles. Maar terwijl Kravitz vooral Lennon-slogans recycleert, verleent Penn...
Zoals Lenny Kravitz bij Lisa Bonet hoort, is Michael Penn de broer van Sean. En daarmee houdt de vergelijking niet op. Hun debuten snakken allebei naar de sixties, naar The Beatles. Maar terwijl Kravitz vooral Lennon-slogans recycleert, verleent Penn z'n Lennon-stem aan melodieën à la McCartney. Met fraaie resultaten.
Zo voedt mijn membrana tympanicum zich driemaal daags met de onweerstaanbare single 'No Myth'. 'Bedlam Boys', met de princelijke meisjes Wendy, Lisa en Boni Boyer, nestelt zich nu al in het kollektief geheugen; 'This and That' vermengt 'this' van Squeeze met 'that' van Crowded House en op 'Invisible' krijgt country een overdosis psychedelica. Muzikaal snoepgoed met bittere teksten, want wat wij gewoonlijk 'slaapkamer' noemen is hier een 'Battle Room': 'So move out from your bed of roses, now/l'm putting in a bed of nails/'cause missiles, guns and rubber hoses/will land me in jail'. Een penn die stevig uithaalt, kortom, maar zelden op muzikaal gebied. 'Half Harvest' en 'Innocent One' bijvoorbeeld vragen niet meer dan een akoestische gitaar en de propere toetsen van Patrick Warren en alleen tijdens 'Evenfall' worden de blazers even uitgelaten. Geen hond die daar om treurt.
Michael Penn mag dan schoonbroer zijn van Madonna, zijn pláát maakt 'm beroemd. Debuut van de Maand.
