Review: Milk Inc. op Rock Werchter 2009

Dringend een interview gaan doen, acute buikloop, thuis het gasfornuis vergeten af te zetten: alle excuses waren voor onze collega's goed genoeg om de edele taak om het concert van Milk Inc te verslaan door te schuiven. Brute pech voor hen, want uw dienaar heeft zich uitermate geamuseerd, zonder zich ook maar één moment vies te voelen, en zonder daarvoor eerst drie sixpacks Schultenbräu te hebben moeten ledigen.

Alle petities, Uitlaat-berichten en Facebook-acties ten spijt, waren wij er namelijk al sinds de bekendmaking van overtuigd dat een groot uitgevallen Chirofeestje als Rock Werchter geen betere Marquee-afsluiter kon wensen dan koning Regi Penxten en zijn Linda. Akkoord, die vieze trancegeluidjes en van de pot gerukte Versuz-beats hoeven we hier niet persé elk jaar te horen, maar als elk levend organisme in een omtrek van honderd meter extatisch ieder nummer meebrult en zich daarbij met de glimlach een gescheurde achillespees jumpt, dan weet je: enkel kniesoren en lelijke ouwe venten voelen zich niet in hun sas op Regi's feestje.

Het partykonijn trok zich dan ook geen harige bal aan van de voor hem ongewone setting: hij ramde onvermoeibaar op zijn klavier en hoste op en neer alsof hij zich in het Sportpaleis bevond. U volgde gezwind, vooral bij de errug foute medley van eighties- en ninetieshitjes ("Heyo Captain Jack!"), de inleggertjes 'Sunrise', 'Go to Hell', 'Never Again' en 'I Don't Care', en bij de - eerlijk is eerlijk - knappe akoestische uitvoering van 'Walk on Water'. Het moge duidelijk zijn: ''t was feest voor iedereen die van feesten houdt, zonder moeilijkdoenerij of misplaatste pretentie. Dank u wel Schuur!

Hoogtepunt

Uw indrukwekkende samenzang tijdens 'I Don't Care', 'Walk on Water', en in feite ook quasi elk ander nummer.

Quote

'Waar zijn die handen?' Een vrij overbodige vraag, leek ons.