Review: Missy Elliott - Miss E... So Addictive
We kunnen ons vergissen, want we hebben 'Cold Vein' van het New Yorkse duo Cannibal Ox - tegenwoordig zowat de holy grail van de underground-hiphop - nog niet gehoord, maar voorlopig ziet het ernaar uit dat de meest opwindende hiphopplaten dit jaar o...
We kunnen ons vergissen, want we hebben 'Cold Vein' van het New Yorkse duo Cannibal Ox - tegenwoordig zowat de holy grail van de underground-hiphop - nog niet gehoord, maar voorlopig ziet het ernaar uit dat de meest opwindende hiphopplaten dit jaar op naam zullen komen van Prefuse 73, een white kid uit de achterbuurten van Atlanta, Georgia en - alle bitches en hoes nog aan toe! - een vrouw.
'Miss E... So Addictive' is voor minstens 50 procent fan-fucking-tastisch. 'Miss E...' zal de geschiedenis ingaan als de plaat waarop Missy 'Misdemeanor' Elliott voor het eerst meer zong dan rapte; waarop producer Timbaland Missy's hoogsteigen hybride van hiphop + r&b uitdiepte met funk en house; waarop voor het eerst een Amerikaans hiphop-artiest resoluut voor ecstacy koos; en de plaat die zoveel seks ademde dat je al compleet uit het genetisch materiaal van Herman Van Rompuy opgetrokken moest zijn, om eraan te kunnen weerstaan.
Iedereen kent de onwaarschijnlijke hitsingle 'Get ur Freak on', maar hoe dáns je er in godsnaam op? Je hoort een Japanner die aftelt, sci-fi eighties-synths, een zuigende junglebas, kleurige tabla's. Het geluid is hyper-3-D: Missy Elliott schreeuwt 'Quiet!!' van helemaal achteraan in je speakers en spuwt je daarna doodleuk in je gezicht. De track zit vol met de future-shock-tactieken, waarin Timbaland - zonder meer hét popgenie van de laatste vijf jaar - zo uitblinkt. Hij wurmt de guest raps van Wu-Tang'ers Redman en Method Man in een superstrakke sleaze-funk-outfit in 'Dog in Heat', terwijl hij in 'Old School Joint' - gelijke delen disco fever en Bronx block-party - electro soul versmelt met eighties breakbeats: Parliament is duidelijk in da house. Missy Elliott pakt uit met honingzoete harmonieën - bye-bye TLC - in het grappige, maar behoorlijk aangebrande 'One Minute Man', goochelt met hemelse gospel in het verborgen nummer 'Higher Ground' of gaat als een gekooid roofdier compleet psycho in het withete 'Lick Shots'.
Op de tweede helft van de plaat wordt het topniveau van de eerste zes-zeven tracks niet altijd meer gehaald. Geeft niets, want tegen die tijd ben je gegarandeerd in een diepe roes. Efficiënt knock-out geshaket door al die schokkende ritmes, botergeile tekst-bites als 'Work me off, show me what you got' en die triljoenen strategisch geplaatste gilletjes, kreunen en zuchten. High on Miss E.
