Review: Mud Flow - A Life on Standby

'A Life on Standby' van de Brusselse groep Mud Flow (wat een foeilelijke naam) onthult pas na lang aarzelen zijn schoonheid, maar ook dan nog dan blijft het openingsnummer koppig in de weg staan: 'The Sense of 'Me'' klinkt na tien luisterbeurten no...

'A Life on Standby' van de Brusselse groep Mud Flow (wat een foeilelijke naam) onthult pas na lang aarzelen zijn schoonheid, maar ook dan nog dan blijft het openingsnummer koppig in de weg staan: 'The Sense of 'Me'' klinkt na tien luisterbeurten nog altijd als Coldplay voor beginners dóór beginners. Dat akelige liedje loopt - raar maar waar - naadloos over in het epische 'Chemicals', samengesteld uit Barman-achtige zang, rinkelende gitaartjes en zwaar aangezette violen. Nog spannender dan 'Chemicals' zijn 'Debbie and Charlie', een hoekige variant op Crowded House-pop; 'Today', dat bij elke beluistering sierlijker door onze huiskamer walst, en het duistere pianonummer 'Song1'.

Naast de parels helaas ook rotzooi: 'Tribal Dance' klinkt zo boeiend als de titel laat vermoeden en 'New Eve' herinnert aan het ergste van Bush. Gelukkig zijn de Brusselaars zo verstandig geweest om die tien minuten durende, saaie brok aan het einde van de cd te zetten. Dat het ook anders kan, bewijst 'Five against Six', nauwelijks korter maar met een verrassende climax en dus wél overtuigend.

Denk intussen niet dat Mud Flow alleen maar marathons loopt: 'How I Got Depressed and Started a War' is bijvoorbeeld een spurtje van amper één minuut, lang genoeg evenwel om te laten horen dat zanger Liben in geval van nood ook nog een toekomst in een Radiohead-covergroepje heeft. Hopelijk komt het niet zover, want met 'A Life on Standby' verdient Mud Flow een plaats in de Belgische subtop.