Review: My Morning Jacket op Rock Werchter 2012
In de bast van Jim James huizen zeven zielen. Mocht er in The Barn uit: de roekeloze, de boel aan gort rockende vuilaard - My Morning Jacket bracht opwindend gitaarrumoer.
Op de planken
Een wispelturige live-reputatie, My Morning Jacket, maar deze keer zaten ze er bóón op. Doorleefde rootsrock, noisy gitaartapijten, en die verrukkelijk galmende stem: yup, My Morning Jacket was een hallucinogene trip.
Opener 'Circuital' - de titeltrack van de recentste plaat - ontlokte meteen fantasieën over wuivende korenaren, zorgeloze zon, en meisjes die de hele zomer rum drinken, jongens afwijzen en zich afvragen of ze een navelpiercing dan wel een schoudertattoo zullen nemen. 'Victory Dance', eerst bezwerend en ünheimlich, dan luid-euforisch, was een eerste hoogtepunt. Waarna die hoogtepunten zich in sneltempo opvolgden: 'Laylow' (met een woeste finale vol heerlijk klauwende gitaren), 'The Bear' (met die precieuze opbouw, en dan dat indrukwekkende galmen van James' stem) en 'Outta My System' (weemoed, euforie en barok joie de vivre klauterden over elkaar).
My Morning Jacket maakte van mood swings rock-'n-roll, en finishte indrukwekkend: 'Run Thru', 'Anytime' en 'One Big Holiday' vormden een subliem slottrio van smeer, opwinding en vuiligheid.
Het publiek
Stond bij Mumford and Sons. Wie er wél was, headbangde zichzelf een psychedelisch delirium.
Het moment
In het snuitje krijgen dat Brittany Howard van Alabama Shakes frontstage helemaal loos aan het gaan is. En dat ze het schattigste okselvijvertje ooit heeft.
Krijsen, tieren, blaten: de festivalcitaten
'Some nights, you're ready to rock - other nights, you're sick and tired and want to go into a dark groove,' sprak Jim James onlangs. Juicht: het was optie één in Werchter!
undefined
