Review: Neil Young & Crazy Horse op Pukkelpop 2013

Vier uur show, vijfenveertig songs, tienduizenden verliefde harten: de doortocht van Neil Young en zijn Crazy Horse op Pukkelpop was er eentje om in een kleine vitrinekast op te bergen en elke dag op te poetsen.

'Waar zijn die handjes?' Zo alludeerde Neil Young, die voor de gelegenheid een stoomcursus Nederlands had gevolgd bij zijn artistieke erfgenaam Regi Penxten, plagerig op de geruchten als zou dat gebroken handje van Frank 'Poncho' Sampedro de uit niet weg te regenen eikenbast opgetrokken rockers vanavond van het podium weghouden.

'Tijdens 'Heart of Gold' kwam er een formatie gouden F16's in hartvorm overgevlogen'

Wel, think twice and call your mama, broekventjes: we should keep on rocking in a free world, en dat is exact wat de houthakkerste Canadees ter wereld samen met zijn Crazy Horse deed, met een set die stijf stond van de hoogtepunten. Major Lazer werd de coulissen in geschopt met een gitaarriff waar men vijf balorige Tahrirpleinen mee ontruimd krijgt, en verder maakte Herr Young er weinig woorden aan vuil: snoeihard zette hij in met 'Love and Only Love'. De wei wist het vanaf het eerste akkoord (voor de geeks: het was Am): dit wordt legendarisch.

En dat wérd het ook. Oké, oké, dat legertje majorettes had misschien niet gehoeven, en de cover van Mama's Jasjes 'Doe het licht maar uit' was leuk geprobeerd maar niet helemaal toonvast, maar voor de rest hoort u ons niet klagen over de setlist. Met 45 all time classics meteen ook de langste set die de Canadees ooit speelde op een festival. En wie heeft ooit beslist dat een gitaar enkel met de hand beroerd dient te worden? Voor 'Cinnamon Girl' en 'Like a Hurricane' stak Young zijn Les Paul Gibson tussen de tanden, en wij meenden enkele leerkrachten van de PHL Rockschool te Hasselt al meteen het vak 'Mondgitaar' in het vaste curriculum te zien inpassen. Voor 'My my, hey hey' kwam Chokri zelve mee het kinderkoor versterken, en toen er tijdens 'Heart of Gold' een formatie gouden F16's in hartvorm kwam overgevlogen - all the way from Kleine-Brogel, was dat voor het publiek een aardig extraatje.

Maar wat dit concert écht zo memorabel maakte, waren natuurlijk De Stem, De Songs, De Passie en Het Bubble Butt. Forever Young!

Het moment

Zonder twijfel 'Rocking in the Free World'. Een drumstel brandt langer dan wij allen voor mogelijk hadden geacht.

Het publiek

Was uitzinnig - zéker toen Neil Young plots in een plastieken ballon over de massa rolde.

Quote

'Is dat Bob Dylan, daar naast Mick Jagger?' En dan was Charlie Watts er nog niet, anders was het helemáál drummen geweest in de frontstage!

Tweet