Review: Neil Young - Prairie Wind
Neil Young! In tegenstelling tot vele anderen - zij dwalen - vinden wij 'Greendale' (2003) nog altijd een sterke plaat. Bewijs: die tien songs blijven onwrikbaar staan op onze nochtans volgeladen 30 gig-iPod. Maar nu is het de hoogste tijd om ze te...
Neil Young! In tegenstelling tot vele anderen - zij dwalen - vinden wij 'Greendale' (2003) nog altijd een sterke plaat. Bewijs: die tien songs blijven onwrikbaar staan op onze nochtans volgeladen 30 gig-iPod. Maar nu is het de hoogste tijd om ze te vervangen door die van de opvolger, 'Prairie Wind', die dit weekend in de rekken wordt gelegd. Zo'n mooie plaat!
Of 2005 zijn annus horribilis wordt hangt af van uw interpretatie, maar Neil Young heeft in de aanloop naar zijn zestigste verjaardag al wat meegemaakt. In maart werd er een hersengezwel vastgesteld - hij moest hoogdringend onder het mes, uitstel zou zijn dood hebben betekend - en begin juni overleed zijn vader, oud-sportjournalist Scott Young, die de laatste jaren van zijn leven door alzheimer geplaagd werd. Het titelnummer op Youngs 28ste studioplaat gaat over zijn vader en diens ziekte: 'Prairie wind blowing through my head / Try to remember what my daddy said / Before too much time took away his head.' De muziek: imposante country-blues, de epische filmbeelden denkt u er vanzelf bij.
De tragische gebeurtenissen in gedachten lag na het woelige 'Greendale' een rustige, meer beschouwende plaat voor de hand. Dat is 'Prairie Wind' ook geworden, behoorlijk akoestisch bovendien. In meerdere opzichten is de nieuwe cd het sluitstuk van een onuitgesproken trilogie, na 'Harvest' (1972) en 'Harvest Moon' (1992). Aanwezig zijn bijvoorbeeld Spooner Oldham (toetsen) en Ben Keith (pedal steel) en prominent is de milde countryrock. 'Prairie Wind' is opgenomen in Nashville, Tennessee, en de countrypollen die daar in de lucht hangen, zijn rijkelijk over de plaat neergedwarreld. Maar er wordt voor afwisseling gezorgd. Zo klinkt 'Far from Home' behoorlijk soulvol, met dank aan Stax-oudgedienden als Oldham en de uitgelaten blazers Wayne Jackson en Tom McGinley, Memphis ligt tenslotte vlakbij. Op de majestueuze slothymne 'When God Made Me' (met de legendarische Fisk University Jubilee Singers) is gospel de voertaal. 'When God made me / Did he give me the gift of voice / So some could silence me? / Did he give me the gift of vision / Not knowing what I might see?'. Een onweerstaanbare mix van soul, gospel, country én blues jaagt 'He Was the King' vooruit, een hommage aan Elvis Presley. En wanneer in 'This Old Guitar' ene Emmylou Harris vocale assistentie verleent, is het de stem van God zélf (het is een vrouw!) die we horen.
In 'This Old Guitar' zingt Young respectvol over zijn lievelingsgitaar - ooit nog eigendom van Hank Williams - en ook de andere verhalen op 'Prairie Wind' zijn waarheidsgetrouw. Een bijna-doodervaring rijker wil een mens de dingen daarbij al eens weemoediger bekijken: 'It's a long road behind me / It's a long road ahead / If you follow every dream / You might get lost' klinkt het wijs in 'The Painter'. Vertrouwd: dat Young niet schroomt nu en dan sentimentele gedachten in karamellenverzen te gieten. In het nostalgische 'Far from Home' gaat dat bijvoorbeeld zo: 'Those were the good old family times / They left a big mark on me,' en over gindse prairie roamde dan altijd wel a buffalo. 'Vroeger, toen we nog hobbelpaardje speelden op de knie van vader, was alles beter': alléén Neil Young komt daar met zijn klagerige, optimaal weemoedige stem mee weg. Met brille zelfs.
Maar het zijn de ballads die er op 'Prairie Wind' bovenuit steken, want Young heeft er een paar zeer mooie geschreven: 'Falling off the Face of the Earth' en 'Here for You', maar vooral het magnifieke 'It's a Dream'. Door Neils hoge stem, piano, strijkers en de pedal steel van Keith gekleurd, is 'It's a Dream' nu al één van onze all time Neil Young favourites, en het hoogtepunt op een cd die geen enkel zwak moment kent. Kopen dus! En misschien komt u ons dan wel tegen, want het restricted release watermarked disc-exemplaar zonder hoesje of liner notes is intussen al behoorlijk beduimeld. Krijg dat maar eens proper op de iPod!
(Een week na de cd komt de DeLuxe-versie uit: cd + dvd met 'The Making of' van alle liedjes)
