Review: Ought op Pukkelpop 2015
Ought is een hulpwerkwoord dat 'zouden', 'moeten', of 'zouden moeten' betekent. Eigenlijk betekent het zowat hetzelfde als 'should'. Ought zit dus op de grens van waar ik naar passieve kennis van Engels moet overschakelen.
Maar nu is er het groepje Ought: drie Amerikanen en één Australiër die niet lang geleden gingen leven en studeren in Montreal. Het inschrijvingsgeld voor studenten was er met 75% omhoog gegaan. Mensen - niet alleen studenten - kwamen niet bij duizenden, maar bij tienduizenden op straat met potten en pannen. Het geluid van die optochten is gebruikt door Godspeed You! Black Emperor, die ook van daar zijn.
De drie Amerikanen en de ene Australiër waren onder de indruk. Ze namen nergens potten- en pannengeluiden op, maar Ought was wel geboren.
Opener 'Pleasant heart' heeft in de Clubtent ritmes en een messcherpe gitaar die aan Shellac doen denken, en er zit een verstilde Sonic Youth-break in, maar die is kort, en louter een beetje contrastvloeistof om daarna opnieuw vaart te nemen.
'Beautiful Blue Sky' begint met een Televisiongitaar, en is een constante herhaling van zinnen. 'How's the church? How's the job? How's the church? How's the job? / How's the family? How's the family? How's the family? How's the family? / Beautiful weather today, beautiful weather today, beautiful weather today, beautiful weather today'. En dat gaat maar door. En het is fantastisch. Aan het eind zingt Tim Beeler dat hij niet meer bang is om te sterven, en zelfs niet meer om vanavond te dansen.
'Today more than any other day' zet aan als een Slint-, Come- en Karateschildpad, en versnelt als Beeler iets absurds zeurzingt en halparlandoot: 'So open up your textbooks or a magazine / Or a novel, any kind of reading material will do / Okay, here we go / One, two, three!' En we zijn opnieuw vertrokken voor een rit op de Oughtroetsjbaan. Vandaag meer dan ooit, gaat de tekst, wil ik gaan shoppen, kijk ik in de ogen van een oude man die tegenover me zit in de trein, ben ik bereid te kiezen tussen 2 procent en volle melk. Horen is geloven.
Afsluiter 'Gemini' is gewoon fantastisch. Ik had een invulformulier vol invloeden verwacht, en gasten die - de vele ritmische wendingen te spijt - op het podium naar hun schoenen zouden staan kijken, maar ik kreeg een meeslepende groep met een eigen smoel, en één die blijft staan en terugkijkt.
Het overduidelijk aanwezige verleden van The Fall, Pavement en The Feelies is de achtertuin van Ought. Soms delen ze vandaag een huis met Parquet Courts, De kleine eeuwigheid van goeie kritieken (en van deze mooie plek op Pukkelpop) is hun voorlopige beloning. Maar er zijn volop groeimogelijkheden.
Bekijk 'The Combo' van Ought op Pukkelpop:
