Review: P!nk op Rock Werchter 2010 (Main Stage)
Wie er voetstoots van uitging dat die van Humo van deze gelegenheid op slinkse wijze gebruik zouden maken om eens goed op P!nk neer te hameren, zit er stevig naast. Niet alleen horen wij ook wel dat 't meiske over een klok van een stem beschikt die - puur qua toonvastheid en bereik - het gros van de concurrentie met rode kaken zou kunnen doen afdruipen, ze is er ook in geslaagd een gekoesterde oldies ('Roxanne' van The Police) te coveren zonder dat we de aandrang voelden eens flink in onze pen te duiken voor een boze lezersbrief.
Het optreden
En er wérd nogal wat afgecoverd vandaag: My Generation' van The Who en Green Days Basket Case' werden afgestoft en samen in één medley gedwongen, en ook What's Going On' van 4 Non Blondes (het groepje van P!nks mentor Linda Perry) werd er doorgejaagd. Samen met slotnummer So What' meteen ook de uitschieters van haar passage.
Tijdens laatstgenoemde song werd trouwens een behoorlijk indrukwekkende trukendoos bovengehaald: niet alleen nam ze Rammstein (dat al klaarstond in de coulissen) droog in de kakker door doodleuk nog snel een batterij rookkanonnen en vlammenwerpers boven te halen, terwijl iedereen weet dat net dát de unique selling proposition van de Duitsers is. Daarnaast zweefde ze (vastgemaakt aan vier lange kabels) ook nog eens vier minuten lang ondersteboven over de menigte, en dat behoorde visueel en qua show tot het strafste dat we hier dit weekend al hebben zien rondvliegen - high praise, komende van iemand die onlangs nog in slaap viel tijdens het moment suprême van een Cirque du Soleil-voorstelling.
Maar u weet ook: op een festival is een zanger/zangeres maar zo goed als de selectie die hij/zij maakt uit de beschikbare back catalogue, en precies dát kostte haar vandaag minstens een halve ster. P!nk moet dringend wat meer songschrijvers onder de arm nemen die méér kunnen afleveren dan de zoveelste power- dan wel regular ballad. Just Like a Pill', Ave Mary A' en Dear Mr. President' zijn goed genoeg voor vier maanden doorgedreven airplay op MTV, maar - laat de stroom boze reacties nu een aanvang nemen - op een festival they just don't cut it.
Hoogtepunt
De circusact, dan maar. Dankzij de glijbanen, draaimolens, op het podium gegooide knuffelbeertjes, spectaculaire entrée en kostuumwissels waanden we ons achtereenvolgens op Plopsaland, de Antwerpse Sinksenfoor en het Blankenbergse King Beach, toen de Tien om te zien'-karavaan er nog een vaste halte had. Drie plaatsen waar we nog nooit geweest waren! Werchter, 't is altijd een beetje reizen.
Quote
Last night I was the first female to headline the Wireless festival in Hyde Park, tonight I'm probably the first pop star ever to open for Rammstein. Fucking awesome!'
