Review: Prefab Sprout - Swoon
Dit is een historische dag. Vandaag of eergisteren of vorige maand is de laatste reus geveld, de laatste tegenstand overwonnen, het laatste bolwerk gevallen. Ik bedoel maar: John Cale heeft een dance-mix op plaat staan, van 'Villa Albani', ze draait ...
Dit is een historische dag. Vandaag of eergisteren of vorige maand is de laatste reus geveld, de laatste tegenstand overwonnen, het laatste bolwerk gevallen. Ik bedoel maar: John Cale heeft een dance-mix op plaat staan, van 'Villa Albani', ze draait hier op de achtergrond en daarmee is alles gezegd. De duisternis valt. Ik heb 'The Sun Sessions' van Elvis l gekocht en ik vraag me af: zal het nageslacht in jaren die komen met hetzelfde barstende hart opgaan in 'The art of falling apart' van Soft Cell of 'Colour by numbers' van Culture Club? Het is onverantwoord om nog kinderen ter wereld te brengen. Baby let's play house, maar dan voorzichtig. Klaus Nomi had zeker een foto in Humo verdiend, dood en dus onschadelijk zijnde, maar het had kunnen wachten tot Daan Delannoy een stukje pleegde over het natuurlijke milieu van de kwal. De eerste golven slaan zelfs over dit onbereikbaar geachte eiland. Hoe overleef ik 'Hoe overleef ik mijn Familie'? Maar er is nog hoop. Zei de gevangene die men armen en benen afgerukt, ingeplant in beton, ogen uitgebrand, hoofd onder de scheermesscherpe guillotine met afstandsbediening, er is nog hoop dat ze me mijn neus nog 's laten snuiten. Same here. Maaaaaaar: de verkoop van synthesizers stort naar beneden, de verkoop van gitaren stijgt en stijgt. In The Face schrijft de wonderlijke Julie Burchill dat David Johansen groter dan Elvis zou moeten worden (makkelijk zat: Elvis ligt, David staat). Het tijdsgewricht kantelt.
De eerste elpee van het Schotse trio Prefab Sprout heet 'Swoon'. De gitaren zijn akoestisch, bij voorkeur wordt rode wijn geserveerd achter gesloten rolluiken als de nacht is gevallen en de slaap niet komen wil. 'Swoon' is avondland, folk'n'jazz'n'pop'n'roll melancholische liedjes, stil verdriet, stil verzet, kabbelend niet klotsend. Het gaat terug op Steely Dan, Mozart, Gershwin. Paul Simon, Prefab Sprout, Prefab Sprout en Prefab Sprout. Hier is eenvoud en arbeid, nostalgie en ontroering, sterke songs, smaakvolle arrangementen, mooie teksten, unieke koorzang, beetje ijl. Hoewel: op 'Swoon' staat niks wat de kale pracht van 'Lions in my own garden' naar de kroon kan steken. Bij momenten wordt ver-geten naar de kern van de zaak te grijpen, naar de passie achter de song, naar het hart van de matter.
